Οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι ή οι συμβασιούχοι δουλεύουν περισσότερο;

Αισθάνομαι ιδιαίτερα χαρούμενη που το άρθρο μου «Αν κάτσεις σε καρέκλα δημοσίου… δε σε κουνάει κανείς!!!» που ανάρτησα στην ιστοσελίδα μας evros24.gr (9 Οκτωβρίου 2017), (https://www.evros24.gr/katsis-se-karekla-dimosiou-de-se-kounai-kanis/), έγινε αφορμή διαλόγου και έκφρασης προβληματισμού σε αρκετούς από τους αναγνώστες.

Δέχθηκε τηλεφωνήματα και μηνύματα που σχολίαζαν το περιεχόμενου του άρθρου και μου παρουσίαζαν διάφορες εκδοχές και περιστατικά.

Θα ήθελα λοιπόν να σας παρουσιάσω κάποια.

1. Συμβασιούχος, που εργάστηκε σε υπηρεσία της τοπικής αυτοδιοίκησης μου είπε πως από την πρώτη μέρα της παρουσίας του, «ανέλαβε σημαντικό όγκο δουλειάς, που δεν του αναλογούσε και που θα έπρεπε να γίνει κανονικά από τους μόνιμους υπαλλήλους».

Πιο συγκεκριμένα, είπε πως «οι μόνιμοι υπάλληλοι, ερχόταν στο γραφείο, έπιναν τον καφέ τους, έβγαιναν για τσιγάρο και ξεκινούσαν δουλειά μετά τις 9.30 το πρωί. Φόρτωναν σε μένα τη «λάντζα», σύνταξη εγγράφων και εξωτερικές δουλειές, ξαναέπιναν καφέ, μιλούσαν με τους φίλους τους στα τηλέφωνα, έκαναν διάλειμμα και τελείωνε η μέρα τους λίγο μετά τη μία το μεσημέρι, αφού πλέον τους φαινόταν πολύ αργά για να ξεκινήσουν να δουλεύουν σε μία νέα υπόθεση που δεν θα τους έφτανε ο χρόνος για την ολοκληρώσουν μέχρι την ολοκλήρωση του ωραρίου τους».

1. Δημόσιος υπάλληλος, από την άλλη πλευρά μου ανέφερε πως «από την πρώτη μέρα που ήρθαν δύο συμβασιούχοι στην υπηρεσία, πήγαν στον προϊστάμενο και ζήτησαν να μην έρχονται στη δουλειά πριν από τις 9 το πρωί και ότι ήθελαν να φεύγουν στη μία το μεσημέρι. Τους είχαν πει, παλαιότεροι συμβασιούχοι ότι δεν είναι απαραίτητο να εργάζονται κανονικά για οκτώ ώρες όπως προβλέπει η σύμβαση, αλλά αρκεί να παρουσιάζονται για κάποιες ώρες» (!!!)

Όπως καταλαβαίνεται από τα δύο μόνο αυτά παραπάνω περιστατικά, υπάρχει πάντα λόγος και αντίλογος και εξαιρέσεις στα παραδείγματα. Η εργασία στο Δημόσιο θα πρέπει να είναι λειτούργημα, τόσο για τους μόνιμους όσο και για τους συμβασιούχους.

Άποψή μου είναι πως δεν υπάρχει ο έλεγχος που θα έπρεπε για την εργασιακή τους απόδοση. Ότι θετικό γίνεται και η όποια παραγωγή δουλειάς, οφείλεται στην ευσυνειδησία και το φιλότιμο του κάθε ατόμου.

Θα επανέλθω με περισσότερα…

Λεμονιά Σακαλάκη