Η μνήμη του Ιερομάρτυρος αγίου Παρθενίου του εν Διδυμοτείχω αθλήσαντος, την 5ην του μηνός Μαρτίου του έτους 1805, τιμήθηκε στον τόπο του μαρτυρίου του, με Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων την Τετάρτη της Α΄ Εβδομάδος των Νηστειών, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αθανασίου στο Κάστρο του Διδυμοτείχου. Οι πιστοί είχαν την ευκαιρία να προσκυνήσουν απότμημα των ιερών λειψάνων του αγίου, που πρόσφατα έγιναν κτήμα του Ιερού Ναού.
Ο Ιερομάρτυς άγιος Παρθένιος (Παρθενιάδης) ήταν μέλος του αναγεννητικού κινήματος των ιεροπρεπών Κολλυβάδων. Υπήρξε μοναχός της συνοδείας του οσίου Νήφωνος (†1809) στο Άγιον Όρος, τον οποίο ακολούθησε στην αναγκαστική του έξοδο από αυτό, λόγω των Κολλυβαδικών ταραχών (1773). Μετέβη αρχικά στην Ικαρία, όπου ο Όσιος Νήφων ίδρυσε την Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (1775), και παρέμεινε επί τριετία. Αναχωρώντας ανέφερε στους μοναχούς προφητικά πως, όταν δουν το ένα από τα δύο κυπαρίσσια που φύτεψε να ξεραθεί, θα τον θανατώσουν, όπως και έγινε. Το 1798 εγκαταστάθηκε στην Πάτμο με μικρή συνοδεία στην περιοχή Λιβάδι, όπου έκτισε ταπεινά οικήματα. Για την ολοκλήρωση των οικοδομών αναγκάσθηκε να ταξιδέψει και να κάνει εράνους προς συγκέντρωση των απαραίτητων χρημάτων. Έτσι έφθασε έως το Διδυμότειχο. Κατά την εκεί παραμονή του δεν έπαυσε να κηρύττει τον Χριστό, να καλεί τους χριστιανούς να τηρούν την αργία της Κυριακής, να συμβουλεύει και να εξομολογεί. Όταν μια νέα εξομολογήθηκε ότι είχε σχέση με Οθωμανό την συμβούλευσε να την διακόψει. Ο νεαρός Οθωμανός πληροφορηθείς τα γενόμενα τον φόνευσε, καθώς ο Όσιος εξήρχετο του ναού, μετά από την Θεία Λειτουργία της Κυριακής. Ήταν 5 Μαρτίου 1805.
