Ἡ διήγηση τῆς θεραπείας τοῦ ἐπιληπτικοῦ νέου συγκεντρώνει τήν προσοχή μας σέ δύο κυρίως σημεῖα, στήν ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ κατά τῶν δαιμόνων καί στή συζήτησή του μέ τούς μαθητές περί τῆς ἀπιστίας ὡς αἰτίας τῆς ἀδυναμίας τους νά ἐπιτελέσουν τή θεραπεία καί περί τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως.
«Σᾶς βεβαιώνω πώς, ἄν ἔχετε πίστη ἔστω καί σάν κόκκο σιναπιοῦ, θά λέτε σ’ αὐτό τό βουνό «πήγαινε ἀπό δῶ ἐκεῖ, καί θά πηγαίνει καί κανένα πράγμα δέ θά ναι ἀδύνατο γιά σᾶς». Ἡ παράδοξη εἰκόνα πού χρησιμοποιεῖται στή φράση αὐτή τοῦ Κυρίου ἔχει τήν ἔννοια ὅτι ἡ πίστη κάνει θαύματα, ἐπιτελεῖ ἔργα καταπληκτικά, ἀκόμη καί ἔργα τά ὁποῖα φαίνονται λογικά ἀκατόρθωτα. Ἡ ἀπαίτηση πολλῶν ἀνθρώπων νά δοῦν πρῶτα θαύματα γιά νά πιστεύσουν προέρχεται ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία νά στηρίζει κανείς τά πάντα στή λογική ἀπόδειξη, στή βεβαιότητα. Ἡ παραπάνω φράση τοῦ Χρίστου ἀνατρέπει τή σειρά πού ἀπαιτεῖ ἡ λογική τοῦ ἀνθρώπου καί προβάλλει τήν πίστη σάν τήν προϋπόθεση τοῦ θαύματος. Μόνο ὅποιος πιστεύει στόν Θεό καί στόν σταυρό τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ βλέπει τό θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης νά ἀγκαλιάζει καί νά μεταμορφώνει τόν χαλασμένο ἀπό τήν ἁμαρτία κόσμο σέ «καινή κτίσι».
Ἡ σύγχρονη μας γενιά ζητᾶ σημάδια γιά νά πιστέψει στή θεία προέλευσή του: «θέλομεν ἀπό σου σημεῖον ἰδεῖν», κι ὅσοι στέκουν μπροστά στό σταυρό προκαλοῦν τόν Χριστό νά κατεβεῖ ἀπό τό σταυρό γιά νά ἀποδείξει τή δύναμή του. Δέν μᾶς θυμίζουν ὅλα αὐτά τίς σατανικές ὑποδείξεις ἀπό τή γνωστή διήγηση τῶν πειρασμῶν; Μέ ἄλλα λόγια ἡ προσπάθεια νά πεισθεῖ ὁ ἄνθρωπος λογικά πρίν πιστέψει ἔχει μέσα της κάτι τό δαιμονικό, κάτι πού δηλώνει τήν πεσμένη καί φθαρμένη φύση του.
Ἡ πίστη πού ξεπερνᾶ τούς λογικούς ἐνδοιασμούς καί τίς φυσικές ἐπιφυλάξεις εἶναι χαρακτηριστικό μίας νέας ἐποχῆς, τῆς ἐποχῆς πού ἀνανεώνεται ἐν Χριστῷ ἡ φύση τοῦ ἄνθρωπου, ὥστε νά μή ἀναζητᾶ πλέον ὁ ἄνθρωπος θαύματα γιά νά στηρίξει τήν πίστη τοῦ ἀλλά νά βλέπει μέ τήν πίστη παντοῦ θαύματα. Ὅλα τά κατ’ ἄνθρωπον ἀκατόρθωτα γίνονται κατορθωτά. Κι ἡ λύτρωση τοῦ κόσμου, πού μέ τίς ἀνθρώπινες προοπτικές εἶναι ἀκατόρθωτη, γίνεται πραγματικότητα διά τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή τή νέα πραγματικότητα τή βλέπει κανείς μέ τήν πίστη του κι ἔτσι ὅλα γύρω του γίνονται ἕνα θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης. Τό αἴτημα νά προηγηθεῖ τό θαῦμα γιά νά ἔλθει ἡ πίστη εἶναι δαιμονικό· ἡ πρόταξη τῆς πίστεως μέ συνέπεια τό θαῦμα εἶναι δῶρο θεϊκό.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
