Μετὰ τὴν τελεσίδικη απόφαση του μεγάλου Κριτού, οι άνθρωποι χωρίζονται καὶ κατευθύνονται οι μὲν στην άβυσσο, «εις το σκότος το εξώτερον», οι δε στο φώς του ουρανού.
Γιατὶ όμως χωρίσθηκαν έτσι; Ποιό ήταν το κριτήριο του διαχωρισμού; Η μόρφωση άραγε; Τα χρήματα; Τα αξιώματα; Και στα δύο μέρη υπάρχουν σπουδασμένοι και αγράμματοι, αξιωματούχοι, άσημοι, αμόρφωτοι και σοφοί. Μήπως η υγεία, η ομορφιά, η δύναμη, η καταγωγή, η εθνικότητα. Τίποτε απ’ όλα αυτά. Μόνο για μάς έχουν σπουδαιότητα τέτοιες διακρίσεις. Για το μεγάλο Κριτὴ αυτὰ δεν έχουν απολύτως καμιά σημασία. Μέτρο κρίσεως στέκει η έμπρακτη αγάπη. Αυτὸς είναι ο κώδικας βάσει του οποίου θα δικάσει ο μεγάλος Δικαστὴς «την ημέραν εκείνην την φοβερὰν» της κρίσεως. Διότι απλούστατα η αγάπη είναι το Άλφα και το Ωμέγα του νόμου του Θεού. Αυτή η αγάπη δεν σχετίζεται με εκπληκτικά κατορθώματα και θεωρίες, αλλά αναφέρεται σε πράγματα απλά, καθημερινά, που όλοι μπορούν να εφαρμόσουν, παντού και πάντοτε. Σ’ οποιεσδήποτε συνθήκες ζωής κι’ αν βρίσκονται, οποιοδήποτε επάγγελμα, ηλικία, μόρφωση, απασχόληση κι αν έχουν. Ποιὸς θα μπορέσει εκείνη την ώρα να δικαιολογηθεί ότι δεν είχε τα μέσα να δείξει αγάπη;
Ο Κύριος δεν στηρίζει ταν απόφασή Του σε μεγάλες δωρεὲς και επιτεύγματα. Δεν τους λέγει, σάς καταδικάζω, διότι ήμουν άρρωστος και δεν με γιατρέψατε, ήμουν στη φυλακὴ και δεν με απελευθερώσατε. Αλλὰ «επείνασα γαρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και ουκ εποτίσατέ με, εν φυλακή ήμην και ουκ επεσκέψασθέ με…». Γι’ αυτὰ τα μικρά, που περνούσαν απὸ το χέρι σας και δεν τα εκάματε, γι’ αυτὰ σάς καταδικάζω. Ένα πιάτο φαγητό, ένα ποτήρι νερό, μια επίσκεψη αδελφοί, είναι πράγματα που εύκολα προσφέρονται.
Μὴ νομίζουμε ότι για την εκδήλωση της αγάπης χρειάζονται πλούτη και δύναμη. Κι ο πιὸ φτωχός, κι ο πιὸ αδύνατος, κι ο πιὸ ταπεινός, έχει χίλιες δυὸ μικροευκαιρίες να προσφέρει αγάπη. Πολλοί είμαστε πολύλογοι για μεγάλα σχέδια αγάπης και σωτηρίας του κόσμου, στην πράξη όμως αδιαφορούμε να δείξουμε στοιχειώδη καλωσύνη και ανοχή στις απλές περιπτώσεις της καθημερινής ζωής. «Έως εστὶ καιρός», για να θυμηθούμε τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, «Χριστὸν επισκεψώμεθα, Χριστὸν θεραπεύσωμεν, Χριστὸν θρέψωμεν, Χριστὸν ενδύσωμεν, Χριστὸν συναγάγωμεν, Χριστὸν τιμήσωμεν», αποκαλύπτοντάς Τον κάτω απὸ την ταπεινὴ εμφάνιση του κάθε θλιμμένου και ταλαιπωρημένου. Ο πόνος μάς κυκλώνει. Ας τον κυκλώσουμε μέ την αγάπη μας.
Εκ της ιερας μητροπολεως ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
