Το τάξιμο του Αγίου Αθανασίου στο Δημοτικό Διαμέρισμα Μαΐστρου αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα λαϊκής λατρευτικής εκδήλωσης με βαθιές ρίζες και παλαιότατες θρησκευτικές παραστάσεις. Όμως στη μακροβιότητα του εθίμου συνέτεινε και το ότι έχει και έναν ψυχαγωγικό-συμποσιακό χαρακτήρα. Οι κάτοικοι της Μαΐστρου, από την Αίνο της Ανατολικής Θράκης σύμφωνα με τις μαρτυρίες των πιο ηλικιωμένων κατοίκων, τιμούσαν τον Άγιο Αθανάσιο, με κουρμπάνι, σε παρεκκλήσι του Αγίου έξω από το χωριό τους.
Όμως, τα πρώτα χρόνια, της προσφυγιάς, από το 1923 μέχρι το 1926, δεν τηρήθηκε το εθιμοτυπικό μέρος του, γιατί, έμεναν σε πρόχειρα καταλύματα και είχαν να αντιμετωπίσουν τις αντίξοες συνθήκες της προσφυγιάς τους. Το χειμώνα του 1926, σύμφωνα με τις μαρτυρίες κατοίκων τα ζώα του χωριού αρρώστησαν, γεγονός που έφερε μεγάλο πλήγμα στην οικονομία της μικρής γεωργοκτηνοτροφικής κοινωνίας. Τότε, σε έναν κάτοικο, (Α.Μ.) , εν ζωή μέχρι πριν λίγα χρόνια, «φανερώθηκε» στον ύπνο του ο Άγιος Αθανάσιος, «ζητώντας» την αναβίωση του εθίμου. Πράγματι, οι κάτοικοι ανταποκρίθηκαν στην «πιθυμία» του και έκτοτε ενενήντα επτά χρόνια εφέτες το τηρούν με ευλάβεια.
