Αρχομένης της κατανυκτικής Περιόδου της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, το απόγευμα της Κυριακής της Τυρινής, εν πληθούση εκκλησία, εψάλη στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Παναγίας Ελευθερωτρίας Διδυμοτείχου ο Εσπερινός της Συγχωρήσεως, χοροστατούντος του οικείου Μητροπολίτου κ. Δαμασκηνού.
Ανεγνώσθη ο Κατηχητήριος Λόγος της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και ο Επίσκοπος ανέγνωσε την Συγχωρητική Ευχή και στη συνέχεια δέχθηκε τον ιερό κλήρο και τον πιστό λαό, που έσπευσε να συναντήσει τον Επίσκοπό του και να λάβει την ευλογία του.
Το πρωί της Κυριακής της Τυρινής, 18 του μηνός Φεβρουαρίου ε.ε., ο Σεβασμιώτατος ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Γεωργίου της παραμεθόριας κωμόπολης του Κυπρίνου, δίπλα στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Σχολιάζοντας ο Σεβασμιώτατος το αποστολικό ανάγνωσμα, ειλημμενο εκ της προς Ρωμαίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου εσημείωσε· «Ο εμπαθής άνθρωπος επιδιώκει να ικανοποιήσει τις διάφορες ανάγκες του σώματός του με τρόπο άπληστο, χωρίς μετρό και φιλήδονο και γι’ αυτό εφάμαρτο. Αντίθετα, οι χριστιανοί, όπως προτρέπει ο Απόστολος, δεν πρέπει να φροντίζουμε για το σώμα μας με σκοπό την ικανοποίηση των εμπαθών επιθυμιών του· “και της σαρκός πρόνοιαν μη ποείσθε εις επιθυμίας”.
Ο Απόστολος Παύλος, ασφαλώς, δεν αρνείται την φροντίδα του σώματος, που αποβλέπει στην κάλυψη των φυσικών αναγκών του. Αποτρέπει από την φροντίδα εκείνη που εξάπτει την σαρκικές επιθυμίες και αναπτύσσει μέσα μας την απληστία και την φιληδονία.
Ο λόγος του Αποστόλου αποτελεί ισόβιο χρέος μας όσο ζούμε, οι χριστιανοί να αγωνιζόμεθα να ενδυθούμε τον Χριστό. Ο Χριστός να κατοίκησει στην καρδιά μας. Η Χάρη του να αγιάζει την ύπαρξη μας. Το Ευαγγέλιο του να κατευθύνει την ζωή μας. Παράλληλα, να επαγρυπνούμε ώστε η απαραίτητη φροντίδα για το σώμα μας και τις ανάγκες του να μην επιτρέπει να κινούνται μέσα μας εμπαθείς επιθυμίες και η κατακριτέα φιληδονία.
Ο αγώνας αυτός που απλώνεται σε όλη μας τη ζωή, στην ευλογημένη περίοδο Μεγάλης Σαρακοστής θα πρέπει να γίνεται εντονώτερος και συστηματικότερος. Η άσκηση, η νηστεία, η μετάνοια, η προσευχή, ο αγώνας κατά των παθών και της απληστίας, η προσπάθεια για την κατάκτηση των χριστιανικών αρετών, όλα αποβλέπουν στην ένωση μας με το Χριστό “κατοικήσε τον Χριστόν εν ταις καρδίαις ημών”. Ο Χριστός να κατοίκησει στις καρδιές μας»
