«Οι οδοιπόροι όταν βαδίζουν στην έρημο εναγώνια αναζητούν μία όαση για να ξεκουρασθούν, να ξεδιψάσουν και να ανανεώσουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να συνεχίσουν την πορεία τους. Έτσι κι εμείς, που οδεύουμε την μακρά και κατανυκτική περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, έχουμε ανάγκη από μία πνευματική όαση, για να ανακουφισθούμε από τον μόχθο και να αναλάβουμε δυνάμεις για να συνεχίσουμε την πορεία μας μέχρι να φθάσουμε στον τελικό προορισμό μας, το Θείο Πάθος και την Ανάσταση. Στο μέσο λοιπόν, αυτής της περιόδου, σήμερα Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, η Εκκλησία προβάλλει στους πιστούς «το ζωηφόρον φυτόν, τον Σταυρόν τον Πανάγιον» και μας προσκαλεί να Τον προσκυνήσουμε και να ξεκουρασθούμε στη σκιά Του, για να ενισχυθούμε πνευματικά και με τη δύναμη Του να ολοκληρώσουμε νικηφόρα «τον προκείμενον ημιν αγώνα…» τονίζει στο μήνυμά του επί τη εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, ο οποίος ιερούργησε στον ιστορικό Ναό του Σωτήρος Χριστού στο Κάστρο του Διδυμοτείχου την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών, 31 του μηνός Μαρτίου ε.ε.
Και συνεχίζει· «Ασφαλώς όταν μιλάμε για Σταυρό ή σταυρικό θάνατο δεν εννοούμε απλώς τα βάσανα της ζωής, που όλοι έχουμε και αντιμετωπίζουμε. Ίσως είναι και αυτά ένα είδος σταυρού. Αλλά εννοούμε κάτι περισσότερο. Σταυρός πρωτίστως είναι ο αγώνας για την απαλλαγή μας από την εσωτερική τυραννία των παθών· για την μεταμόρφωση του εσωτερικού μας κόσμου, ώστε όλες μας οι δυνάμεις να υπηρετούν τον Θεό. Διότι δεν υπάρχουν μέσα μας κακές δυνάμεις που πρέπει να αποβάλουμε, αλλά διεστραμμένες δυνάμεις που πρέπει να μεταμορφωθούν. Ο άγιος Ισαάκ λέγει «η οδός του Θεού σταυρός καθημερινός εστί ουδείς γάρ εν τω ουρανώ ανηλθε μετά ανέσεως». Σταυρός επίσης είναι η αγάπη που πρέπει για τον πλησίον μας. Η αγάπη από τη φύση της είναι υπέρβαση του εγώ, κένωση. Ο Χριστός σταυρώθηκε και έδειξε την αγάπη Του σε εμάς. Και ο πιστός σταυρώνεται καθημερινά για να εκφράσει την αγάπη του στον άλλο. Ο χριστιανός δεν αντιστέκεται κοσμικά στην αδικία που υφίσταται, αλλά ανθίσταται με την αγάπη του. Είναι άοπλος και συγχρόνως οπλισμένος. Εσταυρωμένος στο ξύλο της αγάπης, διότι ο Εσταυρωμένος είναι ο πραγματικά ελεύθερος, και αυτός εν τοις πράγμασι διαθέτει δύναμη και γενναιότητα. Σταυρός, βεβαίως, είναι και ο μαρτυρικός θάνατος υπέρ της αληθείας και της πίστεως. Οι μάρτυρες ανά τους αιώνας εμπνεόμενοι από τον Σταυρό του Κυρίου βίωσαν την πίστη, γνώρισαν την αξία της και ομολογώντας την δέχθηκαν τον εκούσιο θάνατο παρά να την αρνηθούν… Ο Σταυρός είναι ο κοινός κλήρος όλων των ορθοδόξων. Με το Σταυρό εξασφαλίζουμε τον αιώνιο θρίαμβο. Βέβαια, μπορεί να ισχυρισθεί κάποιος ότι το να υπομένουμε, να αγαπούμε, να μην αντιστεκόμεθα είναι τρέλα. Απαντώντας λέμε ότι όλη η χριστιανική ζωή είναι μία υγιής σαλότης. Είναι μια λογική τρέλα που γιατρεύει την δική μας ανισορροπία και την ά-Λογη τρέλα του κόσμου. Για εμάς τους χριστιανούς ο Σταυρός αρχικά και η Ανάσταση του Κυρίου, στη συνέχεια, είναι οι όψεις του ιδίου νομίσματος. Είναι η αρχή και το τέλος της χριστιανικής ζωής. Τον σταυρό δεν τον γλυτώνει κανείς. Παντού υπάρχει πόνος, θλίψη και θάνατος. Εξαρτάται από τον καθένα από εμάς εάν θα επιλέξουμε να φωτίσει την ζωή μας ο Σταυρός του Κυρίου για να της δώσει την προοπτική και την προσδοκία της ανάστασης των νεκρών και της αιώνιας ζωής…»
Το απόγευμα της ιδίας ημέρας ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στην ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου Σουφλίου, όπου επίκαιρα ωμίλησε ο εκ των κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Ανδρέας Αϊντινίδης.
