Ως Τομεακή Επιτροπή χαιρετίζουμε τη μεγαλειώδη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις και στο νομό μας. Η απεργία αυτή δήλωσε την απαίτηση για ουσιαστική στήριξη του δημόσιου σχολείου αλλά φώναξε ένα ηχηρό ΟΧΙ στα αντιεκπαιδευτικά σχέδια που εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς, κατηγοριοποιούν τα σχολεία, «βλέπουν» τους γονείς στην τσέπη, βάζουν ιδιωτικές επιχειρήσεις και ΜΚΟ να παρεμβαίνουν στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Με αφορμή την απεργία η βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ του νομού αφού εξέφρασε τη στήριξη στον αγώνα των εκπαιδευτικών υποσχέθηκε ότι «όλα τα αντιδραστικά μέτρα και πολιτικές θα καταργηθούν από την ανάληψη της κυβέρνησης από ένα προοδευτικό σχήμα».
Κι επειδή αυτά τα έχουμε ξανακούσει κι επειδή δεν έχουμε αυταπάτες γιατί κι άλλες φορές θα τα καταργούσαν με ένα άρθρο κι ένα νόμο θέλουμε να θυμίσουμε ότι:
ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν εκπληκτική ταυτότητα θέσεων και στο ζήτημα της εκπαίδευσης. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ διατήρησε και τις τρεις εμβληματικές νομοθετικές παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Εκπαίδευση (νόμος Γαβρόγλου για Λύκειο, νόμος 4589/19 για αναπληρωτές – προσοντολόγιο, νόμος 4547/18 για δομές Εκπαίδευσης και «αξιολόγηση») και πάνω τους χτίζει το «αναβαθμισμένο» σχολείο της αγοράς, δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Σε πολύ αδρές γραμμές αυτό είναι το κοινό αστικό σχέδιο για το σχολείο που υπηρετεί σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκρότησε την Επιστημονική Κοινωνική Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου υπό την προεδρεία του καθηγητή, κ. Λιάκου. Αξίζει να θυμίσουμε ορισμένα από τα βασικά σημεία – προτάσεις του συγκεκριμένου πορίσματος:
α)Αναδιοργάνωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε 4 χρόνια Γυμνάσιο και 2 χρόνια Λύκειο, και ιδιαίτερα στην αναμόρφωση του Προγράμματος Σπουδών του Λυκείου (…) σε αυτό το Λύκειο ο κάθε μαθητής θα διδάσκεται έξι μαθήματα… (Λύκειο εξεταστικό κέντρο – Το έφερε ο Γαβρόγλου).
β) Τα θέματα ορίζονται είτε με ενιαία διαδικασία, είτε είναι διαφορετικά για κάθε Λύκειο, αλλά θα προέρχονται από μία κοινή βάση θεμάτων, θα επιλέγονται τυχαία με χρήση αλγορίθμων και θα έχουν επίσης σταθμισμένη δυσκολία, ώστε να αποφεύγονται διακυμάνσεις (Τράπεζα Θεμάτων – Το έφερε η Κεραμέως).
γ) Η ελαχιστοποίηση των γνωστικών αντικειμένων μάς γλιτώνει από τη δύσκολη διαχείριση των δεκάδων ειδικοτήτων (…) άλλωστε δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να έχουμε σχολείο με 150 ειδικότητες (Περικοπές Ειδικοτήτων – Απολύσεις – Το έφερε ο Φίλης, τώρα ξανά και η Κεραμέως).
δ) Να αναπτυχθούν επιτέλους υποδομές σύγχρονης τηλεκπαίδευσης (…) με χρήση κατάλληλου λογισμικού και εξοπλισμού οι μαθητές θα συμμετέχουν κανονικά στο μάθημα, θα βλέπουν και θα ακούν τους πάντες και οι πάντες θα βλέπουν και θα ακούν αυτούς, θα παίρνουν το λόγο, θα συμμετέχουν σε διαγωνίσματα και παρουσιάσεις κ.λπ. (Online αναμετάδοση μαθημάτων – Το έφερε η Κεραμέως).
ε) Η Ελλάδα είναι ίσως η τελευταία χώρα στην ΕΕ στην οποία το πτυχίο σε ένα γνωστικό αντικείμενο θεωρείται ικανό προσόν για την παροχή ποιοτικού εκπαιδευτικού έργου. Δεν υπάρχει μια ενιαία πολιτική για την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών τόσο στην Πρωτοβάθμια όσο και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Απαξίωση πτυχίου, προσοντολόγιο – Το έφερε ο Γαβρόγλου).
Στ) υπερασπίζονται από κοινού το σχολείο των δεξιοτήτων αφού στα δύο κομβικά ζητήματα του νόμου 4692/2020 (εργαστήρια δεξιοτήτων, «αξιολόγηση») υπήρξε σύγκλιση.
Ο αγώνας που δίνουν οι εκπαιδευτικοί για μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα αφορά όλα αυτά τα ζητήματα και αφορά όλο το λαό.
Για να μείνουν στα χαρτιά όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί, αντιλαϊκοί νόμοι δεν χρειάζονται πολιτικοί σωτήρες, που δοκιμάστηκαν άλλωστε.
Οι δρόμοι της κοινής δράσης των εκπαιδευτικών σωματείων με τις ενώσεις και τους συλλόγους γονέων, με τους μαθητές, με τις σχολικές καθαρίστριες και όλους τους εργαζόμενους χρειάζεται να διευρυνθούν.
Όσο οι διεκδικήσεις θα φέρνουν πιο επιτακτικά στο επίκεντρο τις ανάγκες του σήμερα, το ποια πολιτική μπαίνει εμπόδιο στην ικανοποίησή τους, όσο φωτίζεται ο δρόμος επίλυσης των προβλημάτων και ικανοποίησης των αναγκών του λαού, τόσο οι αγώνες που είναι σε εξέλιξη θα αποκτούν συνέχεια και αντοχή, θα μπορούμε και στην πράξη να καθυστερούμε, ακόμα και να ακυρώνουμε την εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, να έχουμε νίκες.
