Η Cancel Culture (κουλτούρα ακύρωσης) έχει επικρατήσει στις δυτικές πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ. Είναι ένας ολοκληρωτικός τρόπος σκέψης, ο οποίος αγνοεί και θέτει στο περιθώριο διαφορετικές πολιτικές, κοινωνικές, φιλοσοφικές και πολιτισμικές σκέψεις. Αγνοεί την ύπαρξη ανθρώπων, κινημάτων και οργανώσεων με ιδέες που δεν συμμερίζονται τον ηγεμονικό άκρατο φιλελεύθερο λόγο τους. Την κορύφωση αυτής της ηγεμονικής και αυταρχικής σκέψης την διακρίνουμε σήμερα εντονότερα όχι γιατί δεν υπήρχε – Υεμένη, Ιράν, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη κ.ά – αλλά γιατί έφτασε στην πόρτα μας.
Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι επικίνδυνος.
Ο αποκλεισμός από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, η απαγόρευση πτήσεων, οι αποκλεισμοί από πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις ακόμα και το μποϊκοτάρισμα εμπορικών σημάτων μπορεί εν μέρει να περιορίζει την Ρωσία από τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Ρωσία παύει να υπάρχει . Μάλιστα, δεν μπορούμε να φανταστούμε τον σύγχρονο κόσμο χωρίς αυτή τη δύναμη. Αυτή η προσπάθεια «εξαφάνισης» της Ρωσίας αποκαλύπτει την εξαιρετικά αυταρχική όψη της φιλελεύθερης Δύσης.
Δεν θα σταθώ στις κυρώσεις κρατικές και ιδιωτικές. Θα σταθώ σε κάτι πλέον ανησυχητικό για την παγκόσμια ειρήνη. Εκπρόσωποι της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου άρχισαν να εξετάζουν στο συμβούλιο του ΟΗΕ την πιθανότητα «εξάλειψης» της μόνιμης έδρας της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας, κάτι που ακούγεται σαν μια παράλογη απόπειρα πραξικοπήματος στην καρδιά του οργανισμού.
Αυτοί οι διπλωματικοί ελιγμοί αποκαλύπτουν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στη σύγχρονη δυτική κοινωνία, που είναι η αδυναμία ορθολογικού διαλόγου μεταξύ των αντίθετων ιδεών. Οι δυτικές κυβερνήσεις δεν είναι πρόθυμες να ακούσουν τους λόγους για τους οποίους η Ρωσία αποφάσισε να πραγματοποιήσει την επιχείρηση στην Ουκρανία. Τα ρωσικά επιχειρήματα και δεδομένα σχετικά με τις γενοκτονικές πρακτικές του Κιέβου στο Donbas αγνοούνται και η Ρωσία αντιμετωπίζεται ως «παγκόσμιος εχθρός». Καθώς ένας πόλεμος μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων είναι ουσιαστικά αδύνατον να συμβεί χωρίς να καταστραφεί η ανθρωπότητα, το στοίχημα της Δύσης είναι να ξεκινήσει ένα είδος «ολοκληρωτικού πολέμου» χωρίς στρατιωτικά μέσα. Ωστόσο, η προσπάθεια της Δύσης να «ακυρώσει» τη Ρωσία θα δημιουργήσει νομοτελειακά ,ως παρενέργεια, ένα σημαντικό κίνητρο για την οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου. Φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα ότι παγκοσμιοποίηση του δυτικού κόσμου έχει αρχίσει να καταρρέει αφού Ρωσία και η Κίνα ενισχύουν ολοένα και περισσότερο τους δεσμούς τους. Το ίδιο τείνει να συμβεί με τη Λευκορωσία και όλες τις συμμαχικές χώρες της Μόσχας που υποφέρουν από τις δυτικές κυρώσεις.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι η Ρωσία είναι «μόνη», αλλά οι δεσμοί με την Κίνα το διαψεύδουν. Καμία χώρα που έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο ως σύμμαχο δεν είναι πραγματικά «μόνη» – ακόμη περισσότερο λαμβάνοντας υπόψη την παγκόσμια διαδρομή του BRI. Οι εταίροι της Κίνας τείνουν να γίνονται και Ρώσοι εταίροι, και αυτό αποτρέπει κάθε μορφή «απομόνωσης» όπως σχεδιάζει η Δύση.
Στην πραγματικότητα, η «κουλτούρα ακύρωσης» είναι από μόνη της λάθος και πρέπει να καταπολεμηθεί. Αυτή η κουλτούρα είναι κατακριτέα όταν εφαρμόζεται σε άτομα και οργανισμούς, και ακόμη περισσότερο όταν μετατρέπεται σε κρατική πολιτική. Δεν είναι ηθικά αποδεκτό για τις δυτικές δυνάμεις να προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα είδος προσομοίωσης πραγματικότητας στην οποία δεν υπάρχει η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στον κόσμο. Αυτό το είδος μέτρου, εκτός από ολοκληρωτικό και εξτρεμιστικό, είναι αναποτελεσματικό στην επίτευξη των στόχων του και οδηγεί στην αποτυχία – η Δύση θα το καταλάβει σύντομα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Γ. ΜΕΡΚΟΥΡΗΣ
Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Αλεξανδρούπολης
