Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου και αποτελεί κύρια εκδήλωση του ΟΗΕ από το 1972. Σκοπό έχει την ενημέρωση του κοινού, σε παγκόσμιο επίπεδο, σχετικά με περιβαλλοντικά προβλήματα.
Το θέμα για το 2020 εστιάζεται στην Προστασία της Βιοποικιλότητας.
Η Βιοποικιλότητα, είναι ένας όρος που χρησιμοποιούμε για τον φυσικό πλούτο ή την ποικιλία των οργανισμών που ζουν στον πλανήτη. Ο αριθμός και η ποικιλία των οργανισμών, μειώνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια. Φυτά και ζώα εξαφανίζονται συνεχώς, κυρίως λόγω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, όπως οι αλλαγές στις χρήσεις της γης, η ρύπανση, οι ανεξέλεγκτες υλοτομίες και η κλιματική αλλαγή.
Το δάσος της Δαδιάς εμφανίζει εξαιρετικά μεγάλη βιοποικιλότητα. Η μακρόχρονη παρουσία του ανθρώπου στην περιοχή, με την ήπια χρήση της γης, τη βόσκηση, τις υλοτομίες αλλά και της μικρής έντασης πυρκαγιές από φυσικά αίτια, δημιούργησαν διάκενα και διαμόρφωσαν ένα τοπίο πλούσιο, με πολλές εναλλαγές. Από την πανίδα του Εθνικού Πάρκου, τα αρπακτικά πουλιά, εμφανίζουν αναμφίβολα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και είναι αυτά που προσελκύουν το μεγαλύτερο μέρος των ερευνητών και των επισκεπτών στην περιοχή. Εδώ έχουν παρατηρηθεί περισσότερα από τα μισά είδη πουλιών που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα. Θηλαστικά, που απειλούνται με εξαφάνιση, συντηρούνται στην περιοχή της Δαδιάς. Επίσης η παρουσία μεγάλου αριθμού ερπετών και αμφιβίων στο Εθνικό Πάρκο είναι πολύ σημαντική, αφού αποτελούν βασική πηγή τροφής για τα αρπακτικά πουλιά.
Η απώλεια της βιοποικιλότητας, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας σήμερα, καθώς όλο και περισσότερα είδη απειλούνται με εξαφάνιση. Η απώλεια ειδών κάνει τα οικοσυστήματα όλο και πιο ευάλωτα, οδηγώντας σε μη αναστρέψιμες επιπτώσεις για τη φύση και τον άνθρωπο. Η βιοποικιλότητα μας προσφέρει τροφή, φάρμακα προστασία από τις καιρικές συνθήκες και από ασθένειες και όχι μόνο. Ενδεικτικά των προβλημάτων που αναμένεται να αντιμετωπίζουμε στο άμεσο μέλλον λόγω απώλειας βιοποικιλότητας είναι η μείωση της αγροτικής παραγωγής που ακολουθεί την κατάρρευση των πληθυσμών των επικονιαστών, ενώ σημαντικός αριθμός επιστημόνων υποστηρίζει ότι η μείωση της βιοποικιλότητας οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών στον άνθρωπο.
Η Ευρώπη, διαθέτει ισχυρούς νόμους για την προστασία της φύσης, οι οποίοι όμως θα πρέπει να εφαρμόζονται και στην πράξη, ενώ χρηματοδοτεί διάφορα προγράμματα με στόχο την διατήρηση απειλούμενων ειδών.
Εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τις πολύτιμες υπηρεσίες που μας παρέχονται δωρεάν από τη βιοποικιλότητα του πλανήτη είναι σημαντικό να διασφαλίζεται ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες θα συμβαδίζουν με τη φύση χωρίς να τη βλάπτουν.
Και μην ξεχνάμε. Αν χαθεί η βιοποικιλότητα, δύσκολα αποκαθίσταται.
