Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀνέτειλε στὸν κόσμο μας «τὸ φῶς τῆς γνώσεως», ψάλλουμε στὸ Ἀπολυτίκιο τῆς γιορτῆς μας.
Ὅλοι μας προτιμοῦμε το φῶς ἀπὸ τὸ σκοτάδι, τὴ μέρα ἀπὸ τὴ νύχτα, ὅμως περισσότερο καὶ ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου ἀξίζει ἕνα ἄλλο φῶς, τὸ φῶς τῆς γνώσεως, λέει ἡ Ἐκκλησία.
Ὁ Θεὸς θέλει νὰ γνωρίζουμε τὰ πάντα γύρω μας καὶ μέσα μας. Νὰ μὴν ὑπάρχει τίποτε ποὺ θὰ τὸ βλέπουμε ἀπορημένοι, ποὺ δὲν θὰ τὸ καταλαβαίνουμε καὶ δὲν θὰ μποροῦμε νὰ τὸ ἑρμηνεύσουμε:
Τὰ φυσικὰ φαινόμενα καὶ ὁ ἀντίκτυπός τους στὴ ζωή μας∙
Τὸ ἄγνωστο σύμπαν καὶ οἱ ἐπιδράσεις του στὸ ψυχισμό μας∙
Τὰ κοινωνικὰ φαινόμενα καὶ ἡ ἐπιρροή τους στὴ σκέψη μας∙
Ἡ συμπεριφορά μας καὶ τὸ πῶς καθορίζει τὴν ψυχικὴ ἰσορροπία μας∙
Οἱ πράξεις μας καὶ τὸ καθρέφτισμά τους στὴ σωματική μας ὑγεία.
Ἄραγε τὰ γνωρίζουμε ὅλα αὐτά; Ἡ Βίβλος, ἡ Καινὴ Διαθήκη καὶ ἡ ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας μας τὰ διδάσκουν μὲ ἁπλὸ τρόπο, ἀλλὰ ξεκάθαρα καὶ μὲ παραδείγματα σὲ ὅλους μας.
Λοιπόν, κανένας ἀπὸ ἐμᾶς ἂς μὴν πεῖ ὅτι τοῦ συμβαίνουν τυχαῖα περιστατικὰ καὶ ἀνερμήνευτα γεγονότα στὴ ζωή του. Ὅλα ἔχουν κάποια αἰτία καὶ φέρνουν κάποιο ἀποτέλεσμα στὴ ζωή μας, καλὸ ἢ κακό, ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται.
Ποιός ἀπὸ ἐμᾶς ἔχει ὑγεία καὶ δὲν ξέρει ποὺ ὀφείλεται;
Ποιός ἀπὸ ἐμᾶς βασανίζεται ἀπὸ ἀσθένεια καὶ δὲν γνωρίζει πῶς τοῦ προέκυψε;
Σὲ ποιόν ἔρχονται ὅλα βολικὰ καὶ εὔκολα;
Ποιός πιάνει χρυσάφι καὶ στὰ χέρια του γίνεται χῶμα καὶ δὲν ξέρει γιὰ ποιό λόγο γίνεται;
Ποιός εἶναι δίκαιος καὶ ὑποφέρει;
Ποιός εἶναι ἄδικος καὶ εὐημερεῖ καὶ δὲν ξέρει τὴν αἰτία ποὺ αὐτὰ συμβαίνουν;
Δὲν εἴμαστε σὰν τὰ τυφλὰ κουτάβια ποὺ χαζεύουν τὴ ζωὴ μπροστά τους καὶ μόνο ἐνστικτωδῶς τὴν ἀντιμετωπίζουν. Εἴμαστε ἄνθρωποι, πλασμένοι ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ τὸ πρῶτο δῶρο ποὺ μᾶς ἔκανε, ὅταν ἀκόμα εἴμαστε στὸν Παράδεισο, ἦταν νὰ μᾶς κάνει γνωστὴ κάθε γνώση. Τὸ δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ ἦταν ἡ εὐκαιρία ποὺ μᾶς ἔδωσε τότε νὰ ξέρουμε τὰ πάντα καὶ νὰ μποροῦμε νὰ τὰ ξεχωρίζουμε σὲ καλὰ καὶ κακά. Καὶ ὅταν δὲν τὸ καταφέραμε καὶ μπήκαμε ἔπειτα στὴν περιπέτεια τῆς ἐλευθερίας, στὸ ἐπικίνδυνο αὐτὸ ἄθλημα, τότε ἦρθε ὁ Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος κοντά μας καὶ ἡ γέννησή του ἔφερε τὴν φωτεινὴ ἀνατολὴ τῆς γνώσεως πάλι.
Ὁ Ἰσραηλίτης Προφήτης φώναζε «Κύριε, κάνε μου γνωστὸ τὸν κόσμο μέσα μου καὶ γύρω μου καὶ τότε θὰ τὸν γνωρίσω».
Καὶ ὁ ἀρχαῖος μας μυθικὸς πρόγονος ἔκλεψε τὸ φῶς ἀπὸ τοὺς θεούς, ὑπέφερε γι’ αὐτό, ἀλλὰ τελικὰ δημιούργησε πολιτισμό.
Ἡ Ἁγία Γραφὴ ἐπιμένει «κατακτῆστε κάθε γνώση, ἐπειδὴ χωρὶς παιδεία οἱ πράξεις σας θὰ εἶναι τέτοιες ποὺ θὰ κάνουν τὸ Θεὸ νὰ θυμώσει μαζί σας».
Στόχος μας τῶν χριστιανῶν εἶναι νὰ μάθουμε τὰ πάντα καὶ μέχρι καὶ «τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. 2, 10).
Ἀγαπητοί μου πατέρες, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές μου,
Γι’ αὐτὸ γεννήθηκε ὁ Χριστός, ὅπως ἀνατέλλει ὁ ἥλιος∙ ὅμως, ὁ ἥλιος δύει κάθε μέρα. Ἐνῷ ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀβράδιαστος ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, τὸ νερὸ ποὺ δροσίζει τὴν ψυχή μας γιὰ πάντα, τὸ φῶς τοῦ κόσμου ποὺ δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ περπατᾶμε στὸ σκοτάδι.
Ἄραγε αὐτὸν τὸν Χριστὸ θὰ Τὸν κοινωνήσουμε σήμερα; Δηλαδή, θὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του; Θὰ τὸν κληρονομήσουμε;
Ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται. Ἐκεῖνος γεννιέται κάθε στιγμὴ στὴ ζωή μας, ὅταν κάνουμε τὴν ψυχή μας φάτνη, δηλαδὴ ταπεινὴ γωνιά, ὅπου μέσα χωροῦν ὁ οὐρανὸς μὲ τὸ ἀστέρι, ὁ πνευματικὸς κόσμος μὲ τοὺς ἀγγέλους, οἱ συνάνθρωποι μᾶς μὲ τὴν Παναγία καὶ τὸν Ἰωσὴφ καὶ ὁ ἄλογος εἰρηνικὸς κόσμος.
Σᾶς εὔχομαι ἔτσι νὰ γίνουμε φέτος, ὥστε τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας καὶ μέσα μας νὰ μὴν μείνουν ἄγνωστα καὶ μᾶς ξαφνιάζουν ἢ μᾶς φοβίζουν, ἀλλὰ νὰ μᾶς εἶναι γνώριμα καὶ νὰ βροῦμε τὴν δύναμη νὰ τὰ διαχειριστοῦμε σωστὰ καὶ πρὸς ὄφελος τῆς ψυχῆς καὶ τῆς ζωῆς μας, ἀλλὰ καὶ τῆς κοινωνίας μας.
Ὁ Μητροπολίτης σας
† Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος
