Ο εορτασμός της διπλής γιορτής της 25ης Μαρτίου ανέκαθεν είχε στην συνείδηση του Γένους και της Εκκλησίας ιδιαίτερη απήχηση. Ο διπλός Ευαγγελισμός αναγγέλλει την λύτρωση του ανθρώπου με την ενανθρώπηση του Θεού αλλά και την απελευθέρωση του δούλου Γένους με τον ιερό ξεσηκωμό των ηρωικών προγόνων μας. Και αν το Πανελλήνιο με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας γιορτάζει την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, οι ακρίτες του Έβρου ζουν και βιώνουν αυτές τις επετείους με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση καθώς είναι νωπές οι θηριωδίες του ασιάτη δυνάστη, από τον οποίο απηλλάγησαν μόλις πριν από 100 χρόνια, το 1920, και καθημερινά με το άνοιγμα των ματιών τους διαπιστώνουν ότι απέναντι από το ποτάμι ελλοχεύει ο ίδιος εχθρός.
Με επίκεντρο την πόλη του Διδυμοτείχου και συγκεκριμένα τον Ιερό Καθεδρικό Ναό Παναγίας Ελευθερωτρίας γιορτάσθηκε η διπλή θρησκευτική και εθνική εορτή προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού, ο οποίος προέστη της Θείας Ευχαριστίας και της εν συνεχεία Δοξολογίας. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Διευθυντής του 1ου Δημοτικού Σχολείου Διδυμοτείχου κ. Παναγιώτης Αλεξανδράκης. Ακολούθησε το Τρισάγιο στο Ηρώο των πεσόντων, η κατάθεση στεφάνων και η παρέλαση της μαθητιώσης νεολαίας, πολιτιστικών Συλλόγων και τμημάτων του Ελληνικού Στρατού, της Πολεμικής Αεροπορίας και της Σχολής Δοκιμών Αστυφυλάκων Διδυμοτείχου. Την παρέλαση παρακολούθησε πλήθος κόσμου.
Στις εορταστικές εκδηλώσεις παρέστησαν ο Βουλευτής Έβρου Αναστάσιος Δημοσχάκης, ο Στρατηγός Διοικητής της XVI Μεραρχίας Θεόδωρος Χατζηγεωργίου, ο Διοικητής της 30ής Ταξιαρχίας Ταξίαρχος Δημήτριος Βαλσαμίδης, ο Υποδιοικητής της Μεραρχίας Ταξίαρχος Νικόλαος Γιοβανούδης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Διδυμοτείχου Δημήτριος Παπακωνσταντίνου, ο Σοφολογιώτατος Μουφτής Διδυμοτείχου, οι Αντιδήμαρχοι Στέλλα Θεοδοσίου και Παρασκευάς Μπιλιακάκης, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων και άλλοι επίσημοι. Παρόμοιες επετειακές εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στην Ορεστιάδα και το Σουφλί.
Ο Σεβασμιώτατος σε σχόλιό του για την εθνική επέτειο, μεταξύ άλλων, είπε: «Η Επανάσταση του 1821 υπήρξε το ξέσπασμα ενός λαού με αδούλωτο φρόνημα και βαθιές εθνικοθρησκευτικές ρίζες ενάντια στην βαρβαρότητα και την τυραννία, που τετρακόσια και πλέον χρόνια προσπαθούσε να τσαλακώσει την αξιοπρέπεια του… Δυτικοί περιηγητές, που είχαν επισκεφθεί την τουρκοκρατούμενη χώρα μας, ομιλούν ότι παρά τις εξαθλιωτικές συνθήκες μέσα στις οποίες έζησαν οι ένδοξοι πρόγονοί μας είχαν την δύναμη να αντισταθούν στο βίαιο εξισλαμισμό. Η κυριότερη πνευματική δύναμη του υπόδουλου ελληνισμού υπήρξε η ορθόδοξη πίστη του στην Εκκλησία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία διετήρησε την γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα και την ιδιοπροσωπία του Έλληνα. Ο αγώνας τους ήταν αγώνας του Σταυρού ενάντια στην Ημισέληνο… Ο διαπρεπής Άγγλος βυζαντινολόγος Στίβεν Ράνσιμαν παρατηρεί πως «στην διάρκεια της τουρκοκρατίας η Εκκλησία κατόρθωσε να επιβιώσει. Και όσο η Εκκλησία επιβίωνε το Έθνος δεν μπορούσε να πεθάνει». Η Ορθόδοξη πίστη και η Εκκλησία ήταν τότε, όπως και σήμερα, έννοιες συνυφασμένες με τον Ελληνισμό και τους Έλληνες. Εις μάτην κοπιάζουν και πλανώνται οικτρά όσοι βάλθηκαν τα τελευταία χρόνια να «ξεβαπτίσουν» το λαό μας και να τον απογαλακτίσουν θρησκευτικά, να αποκόψουν την πονεμένη Ρωμιοσύνη από τις ρίζες της και να δημιουργήσουν ένα ουδέτερο τάχα θρησκευτικά κράτος».
