Είναι ίδια ακριβώς περίπτωση με την παροιμία: “Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται”. Έτσι και “η μουντζουρωμένη Τουρκία, το μουντζούρη δεν το φοβάται”. Μόνον η Ελλάδα έχει αντίθετη γνώμη.
Και αντί η χώρα μας να εφαρμόζει μια εθνική πολιτική με βάση ιδέες, σχέδιο και αξιοπρέπεια, την απασχολεί μη τυχόν και χρεωθεί το μουντζούρη. Λες και αυτός είναι ο επί των Εξωτερικών Υπουργός. Ο οποίος καθορίζει το πεδίο μέσα στο οποίο θα κινείται η Ελληνική εθνική πολιτική.
Στην ουσία δηλαδή το λεγόμενο “blame game” επιβάλει το είδος της πολιτικής. Ένα ιδιότυπο “μάλιστα κύριε”. Επόμενα δίνει τη δυνατότητα στην Τουρκία να αυξάνει, κατά το δοκούν, τις προκλήσεις, βέβαιη ούσα ότι οι Ελληνικές αντιδράσεις, επηρεάζονται από το μουντζούρη.
Και ενώ εκκρεμεί η συζήτηση στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής ως προς το θέμα των σχέσεων της Ευρώπης μαζί της, αυτή, ακόμη και στις παραμονές της Συνόδου, όταν δεν συνεχίζει απτόητη την επιθετική της ρητορική, εφαρμόζει προκλήσεις, όπου και ό,τι κατεβάσει η μουντζουρωμένη επίσης κούτρα της.
Όλα αυτά όφειλαν, σε ένα σοβαρό κράτος να αποτελούν τα υπόψη του. Και να μην κινείται στη σφαίρα του “βλέποντας και κάνοντας”, επειδή του λείπει το απόθεμα της πολιτικής παιδείας να αντλεί από αυτό χρήσιμα στοιχεία για τη στάση του.
Έτσι βλέπουμε τη Βαβέλ των ανακοινώσεων και των δηλώσεων διάφορων, στην αντιμετώπιση του Τσεσμέ. Από τις εκλογικεύσεις λόγω μουντζούρη, μέχρι τις προτάσεις για προειδοποίηση βύθισης. Του ίδιου ή συνοδευτικών του σκαφών, αν υπάρξουν τέτοια.
Απέναντι στα δύο αυτά δέντρα, το μουντζούρη και τη βύθιση, υπάρχει το δάσος του εθνικού σχεδίου. Από πλείστους, συκοφαντημένο και διαπομπευμένο, και γι αυτό αποσβολωμένο, αν όχι ένα απολιθωμένο πολιτικό δάσος.
Αν κανείς το ψάξει βαθύτερα, αν το χει που λένε, θα διαπιστώσει, π. χ. στην περίπτωση του Τσεσμέ, ότι η προδιαγεγραμμένη διαδρομή του πολεμικού αυτού υδρογραφικού σκάφους, αυτό που κάνει είναι να υλοποιεί έναν εξώστη στη λεγόμενη γαλάζια πατρίδα στο Αιγαίο. Και ότι αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι αφού επιχειρεί την καθήλωση των χωρικών μας υδάτων στα έξη μίλια.
Όπως άλλωστε έγινε από άλλα Τουρκικά σκάφη κάτι ανάλογο στην Ανατολική Μεσόγειο, το Νότιο Κρητικό και στο Νοτιότατο Αιγαίο. Από το Καστελόριζο, τη Ρόδο και την Κάρπαθο, μέχρι την Κάσο και την Κρήτη. Όταν και πάλι τότε προτείναμε για την πεντάδα αυτή, πλην εις ώτα μη ακουόντων, την επέκταση στα 12 μίλια, μέχρι που οι αντιπολιτευόμενοι το έκαναν copy paste, με τους Κυβερνώντες να τα προαναγγέλλουν, αρχικά για την Κρήτη.
Παράλληλα ως προς το σήμερα, θα διαπιστωθεί η ανάγκη για μια άμεση διπλωματική νότα προς την Τουρκία, ώστε το εν λόγω σκάφος να μη πλησιάσει στα ενδότερα των 12 μιλίων από τα νησιά Λήμνο, Αλόννησο, Άη Στράτη και Σκύρο. Επίσης την παρεμπόδιση να κάνει κάτι τέτοιο, μέσα από τις ζώνες αποκλεισμού, από τα επί τόπου σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού.
Να κάνει δηλαδή την “περιοδεία” σε διεθνή ύδατα το Τσεσμέ, αλλά με το δικαίωμα που έχει η Ελλάδα, να υπεραμύνεται της άσκησης της Εθνικής της Κυριαρχίας στα δώδεκα μίλια, όσο και των αρχών του δικαίου της θάλασσας.
Καμιά Κυβέρνηση, ούτε καν της Καγκελαρίου δεν πρόκειται να πει κουβέντα για την Ελληνική υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων επί τη βάσει του δικαίου της θάλασσας.
Επειδή δε και το Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει παρόμοιο σκάφος, μπορεί να βγει μια Ελληνική NAVTEX, για τη θαλάσσια περιοχή της Ίμβρου. Όπου είναι πολύ εύκολο να προβλέψει κανείς ότι η Τουρκία δεν θα επιτρέψει ούτε καν να πλησιάσει το Ελληνικό υδρογραφικό σκάφος στα δώδεκα μίλια.
Εγώ όταν σκέφτομαι τι πρέπει να κάνουμε ως χώρα, πρώτα σκέφτομαι σαν Τούρκος. Κάτι που με διευκολύνει πολύ για τη συνέχεια, ως προς τα του οίκου μας.
Παράλληλα, μέρος του ίδιου εθνικού σχεδίου που έλεγα, έχει να κάνει με τον αποχαιρετισμό των διερευνητικών, εκ μέρους της Ελλάδας, για έναν ακόμη λόγο. Όχι τόσο για τα του Τσεσμέ, που, όπως γράψαμε πρόσφατα, μπορεί να χειριστεί έξυπνα, όσο και με αξιοπρέπεια, αλλά κυρίως για τους παράνομους χάρτες της θαλάσσιας Τουρκίας. Και ότι η χώρα θα επιστρέψει στις διερευνητικές, ευθύς μετά από την ανάκληση των συγκεκριμένων χαρτών.
Όπως επίσης σε άλλες διασκέψεις, σαν τη λεγόμενη πολυμερή για την Ανατολική Μεσόγειο, την Τουρκική αυτή ιδέα που διακονεί ο ύπατος επί των Εξωτερικών εκπρόσωπος της Ε. Ε. Και που δυστυχώς και ο πολιτικός Ελληνισμός στη βάση του “blame game”, την είχε αποδεχθεί στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής.
Τέλος, η εμπλοκή της Ελληνικής όσο και της Ευρωπαϊκής και διεθνούς δικαιοσύνης απέναντι σε όλες τις Τουρκικές προκλήσεις και παράνομες πράξεις αλλά και πολλές άλλες εκκρεμείς, από το ιστορικό παρελθόν, οφείλει να αποτελέσει οργανικό μέρος του ίδιου εθνικού σχεδίου.
Οι πρόσφατοι παράνομοι χάρτες της θαλάσσιας Τουρκίας με τη λεγόμενη “Γαλάζια πατρίδα” {Χάρτες Α΄ και Β΄,}, είναι από εκείνα τα πράγματα που κυριολεκτικά κάθονται στο λαιμό της ιστορίας, της λογικής, όσο και του δικαίου. Και η ανάμειξη μεγάλων και διεθνούς εμβέλειας μηχανών αναζήτησης, κάνει τα πράγματα, ακόμη χειρότερα.
Οπότε το πιο επιβεβλημένο μέτρο είναι οι δικαστικές προσφυγές σε κάθε ημεδαπό δικαστήριο, όπως το Συμβούλιο της Επικρατείας, αν αυτό δεν κινηθεί οίκοθεν, όσο και στον κάθε αρμόδιο διεθνή δικαιοδοτικό φορέα.
