Το ετήσιο Μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κυρού Ιγνατίου τελέσθηκε στη Λάρισα, την Κυριακή των Αγίων Πάντων, 23 του μηνός Ιουνίου ε.έ., στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αχιλλείου.
Της Θείας Λειτουργίας και εν συνεχεία του Μνημοσύνου προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, πλαισιούμενος υπό των Σεβ. Μητροπολιτών πρώην Αυλώνος κ. Χριστοδούλου, Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου, Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Ιεροθέου και του οικείου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερωνύμου.
Με αφορμή την εορτή των Αγίων Πάντων ο προεστώς της Συνάξεως θεραπεύων τον λόγο του Κυρίου, μεταξύ άλλων σημείωσε: «Θα μπορούσαμε, αγαπητοί μου, εξ αρχής να πούμε ότι η αγιότης είναι ο καρπός του Αγίου Πνεύματος και ο άγιος είναι ο μόνος αληθινός επαναστάτης σ’ αυτό τον κόσμο. Ο άγιος ανοίγει δρόμους και καλεί τον κόσμο να τους περπατήσουν. Ο κόσμος πάσχει και φτωχαίνει, γιατί εξόρισε την αγιότητα. Μόνο το όραμα της αγιότητας μπορεί να σώσει τον κόσμο. Η αγιότητα δεν είναι για τους λίγους αλλά για όλους μας. Η εποχή μας περιφρονεί την αγιότητα, ακριβώς επειδή καλλιεργεί την φιλαυτία, γι’ αυτό και ο πολιτισμός μας οδηγείται στην αυτοκαταστροφή… Η αγιότητα είναι ο σταυρός της ταπεινής αγάπης προς τους πάντες και τα πάντα. Αγιότητα σημαίνει ελευθερία να αγαπούμε, να θυσιαζόμεθα για τους άλλους, μιμούμενοι τον Χριστό επί του Σταυρού. Η ζωή της αγιότητος είναι ένας ύμνος αγάπης και η ζωή της αγάπης είναι ένας ύμνος αγιότητος. Μόνο όποιος είναι ο άγιος αγαπά και μόνο όποιος αγαπά είναι άγιος. Θεμελιακή προϋπόθεση για την επίτευξη της αγιότητος στην Εκκλησία είναι η θραύση του εγκλωβισμού μας στον εαυτό μας, ώστε η καρδιά μας να είναι ανοικτή στον άλλον. Να είναι έτοιμη να συναντήσει προσωπικά το Θεό και τον συνάνθρωπο: «μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου». Η αγιότητα είναι κάτι που πλάθεται σιγά-σιγά. Δεν φθάνουμε αμέσως στο τέλος. Ο χώρος, το εργαστήρι του αγιασμού μας, είναι η Εκκλησία. Η Εκκλησία μας χαρίζει την άφεση των αμαρτιών μας. Ο λόγος του Θεού ανάβει τον πόθο και την αγάπη μας για το Θεό και την τήρηση των εντολών Του. Τον αγιασμό όμως τον χαρίζει η Θεία Λειτουργία, η συμμετοχή μας στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού· τότε γινόμεθα μέλη Χριστού. Αφού η Κεφαλή είναι αγία, γινόμεθα κι εμείς τα μέλη άγιοι. Εμείς προσφέρουμε ως δώρο στο Θεό «εαυτούς καί αλλήλους καί πάσαν τήν ζωήν ημών» και Εκείνος μας αντιδωρίζει τον εαυτό Του, την αγιότητά Του, την θέωσή μας».
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε εκτενώς στη προσωπικότητα του εκλιπόντος Μητροπολίτου Ιγνατίου, ο οποίος θεοφιλώς και θυσιαστικώς εποίμανε επί 24 έτη την τοπική Εκκλησία της Λαρίσης, περιβεβλημένος, κατά τον λόγο του Αποστόλου Παύλου στην προς Κολασσαείς επιστολή του, αγιότητα, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνη, ανεξικακία και πρό πάντων αγάπη.
