Π ρ ό ς
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ζήσαμε τὶς ἡμέρες τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος ὅλες τὶς συγκλονιστικές στιγμές τοῦ Θείου Πάθους. Ἀνηφορίσαμε μαζί μὲ τὸν Θεάνθρωπο Κύριό μας τὸν δρόμο τοῦ Μαρτυρίου, μὲ βαθύτατη ὀδύνη Τὸν εἴδαμε κρεμάμενο στὸν Σταυρό, προσκυνήσαμε τὸ σύμβολο τῆς ὑπέρτατης θυσιαστικῆς ἀγάπης Του καὶ ἐρράναμε μὲ τὰ μύρα τῆς ἀγάπης μας τὸν ζωοδόχο Τάφο.
Σήμερα τὸν πόνο καὶ τὴν θλίψη διαδέχεται ἡ χαρά, ἡ ἀγαλλίαση, ἡ ἐλπίδα. Ἡ πολυπόθητη Ἑορτή τῶν Ἑορτῶν ἔφτασε. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι τὸ κέντρο τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, ἀφού χωρὶς Αὐτήν ἡ πίστη μας εἶναι «κενή», ὅπως μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Α’ Κορ. ιε΄, 14), εἶναι γεγονός. Πλημμυρισμένοι ἀπό τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως καὶ ἔμπλεοι εὐφροσύνης, ψάλλουμε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μας τὸ μυρίπνοο «Χριστός Ἀνέστη» καὶ συμμετέχουμε στὸ Πασχάλιο Δεῖπνο, ὅπου πλούσια προσφέρονται τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ.
Ἰδιαιτέρως ὁ σημερινός ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος κυριευμένος ἀπό τὸ τρομερό αἴσθημα τοῦ φόβου, ἀγωνιᾶ καὶ στενάζει. Φόβος μπροστά στὸ ἄγνωστο. Φόβος μπροστά στὴν ἀρρώστεια. Φόβος μπροστά στὴν ἀπειλή τοῦ πολέμου καὶ τέλος φόβος μπροστά στὸ Μυστήριο τοῦ θανάτου.
Ἔρχεται, σήμερα, ὁ Ἀναστημένος Χριστός νὰ πεῖ σὲ ὅλους μας, «Τὶ τεταραγμένοι ἐστέ καὶ διατὶ διαλογισμοί ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν;»
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια» (Τροπάριο Γ’ Ὠδῆς Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως). Τὸ ζωηφόρον φῶς «τῆς μίας τῶν Σαββάτων» καταυγάζει κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Ἀπελπισία, φόβος καὶ ἀδιέξοδα πλέον δὲν ὑπάρχουν. Ὁ ἄνθρωπος ἀπολαμβάνει καὶ πάλι τὴν «πρίν πεσοῦσαν» φύση του. Ὁ φόβος τοῦ θανάτου νικήθηκε. Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος τῆς ζωῆς «θανάτῳ θάνατον πατήσας». «Πού σου, θάνατε, τὸ κέντρον; Πού σου, ἅδη, τὸ νίκος; Ἀνέστη Χριστός καὶ σύ καταβέβλησαι» (Κατηχητικός λόγος τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου).
Αὐτό εἶναι τὸ ἀναστάσιμο μήνυμα, πρὸς ὅλους μας, ὅτι ἀνέστη Χριστὸς καὶ καταργήθηκε ὁ φόβος γιὰ τὸ ἄγνωστο, ὁ φόβος τοῦ θανάτου, ὁ φόβος τῆς ἐξουσίας τοῦ ἰσχυροῦ ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου. Ἡ ἄμετρη ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, τὸ ἄπειρο ἔλεός Του καὶ ἡ ἀκένωτος Χάρις Του καλύπτουν ὅλη τὴν οἰκουμένη, ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ἄκρον. Ἀρκεῖ νὰ κατανοήσουμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι «τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν καὶ ὅτι ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων» (Ἰωάν, α΄, 3-4). Ἀρκεῖ νὰ δυναμώσουμε καὶ νὰ μείνουμε στέρεοι στήν πίστη μας στόν Ἀναστάντα Χριστό.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἀς κρατήσουμε καθαρή τήν καρδιά μας ἀπό τά ἁμαρτήματα καί τά πάθη μας, γιά νά μπορεῖ νά ἀναπαύεται μέσα μας ὁ Χριστός καὶ νὰ μένει ἄσβεστο τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Ἔτσι θὰ ἠρεμήσουν οἱ ψυχές μας, θὰ κατασιγήσουν τὰ πάθη μας, θὰ γαληνεύσει ὁ κόσμος. Θὰ φωλιάσει στὶς καρδιές μας ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Εὔχομαι ἀπό καρδιᾶς, τό ἀνέσπερο Φῶς τῆς Ἀναστάσεως νά μᾶς ὁδηγεῖ σέ μία νέα ἐν Χριστῷ ζωή, ὥστε λαμπαδηφόροι νά περιπατοῦμε «ὡς τέκνα φωτός», σύμφωνα μὲ τὴν Ἀποστολική προτροπή (Ἐφ. ε΄, 8).
Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος ἀγαπητοί μου! Τό ἄπειρο ἔλεος Αὐτοῦ εἴη μετά πάντων ὑμῶν. Ἀμήν!
Διάπυρος εὐχέτης πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριο Ἰησοῦ Χριστό
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
