Χύθηκε πολλή “μελάνη” στα γραπτά μας, για την αγορά του ερευνητικού σκάφους “Καστελόριζο”, όπως προτείναμε να ονομαστεί, καθώς και για την προτεινόμενη δωρεά, από την οικογένεια Αγγελόπουλου, ενός πλωτού γεωτρύπανου, ονόματι “Μαραθώνας”.
Και φυσικά δεν αναφερθήκαμε τυχαία σε προηγούμενα γραπτά, σε μια παρουσία του Ελληνικού ερευνητικού 6 μίλια δυτικά της Ίμβρου ούτε για το πλωτό γεωτρύπανο, στα 6 μίλια ανατολικά της παρακείμενης στη Σαμοθράκη, νησίδας Ζουράφας.
Γιατί όσον αφορά τον εξοπλιστικό τομέα της Ελλάδας, που κάτι σχεδιάζει και κάνει για τον αέρα, αν επεκταθεί και στη θάλασσα, πέραν των ανακοινώσεων για τις τέσσερις νέες φρεγάτες, εμείς θα λέγαμε “εγκρίνουμε και επαυξάνουμε”.
Ο λόγος για τα επιπλέον σκάφη των δυο στολίσκων που θα συνοδεύουν το ερευνητικό και το εκ δωρεάς πλωτό γεωτρύπανο, και που τότε θα απομένει μόνο η αμιγής πολιτική. Η οποία και αυτή, χρειάζεται φαντασία. Και όχι μόνο η εξουσία, όπως έλεγαν κάποτε οι νέοι στο Παρίσι, το Μάη του ΄68, προτού γίνουν Ευρωβουλευτές και Υπουργοί.
Σύμφωνα με την πολιτική αυτή, ένα από κάθε είδος φτάνει και περισσεύει απέναντι στα συνολικά πέντε Τουρκικά σκάφη, των δύο κατηγοριών. Τα οποία όταν δεν σουλατσάρουν πέρα δώθε στην παράλια της θαλάσσιας Ελλάδας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, αλωνίζουν σε όλο το μήκος και το πλάτος της.
Ο λόγος για τη θάλασσα του Καστελόριζου, έως στα Δυτικά της Πάφου και τα Νοτιοδυτικά της κατεχόμενης περίκλειστης Αμμόχωστου, όταν δεν παίρνουν στο εκεί προάστιο, παράνομα πικνίκ. Και ο βήχας αυτός πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι. Και όχι μόνο από τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών. Ο οποίος δυστυχώς εξαντλεί τη δυναμική του σε ψηφίσματα, χωρίς όμως αντίκρυσμα.
Αυτά είχαμε κατά νου όταν προτείναμε η Ελλάδα να αναλάβει τις ευθύνες που έχει ως εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε να προχωρήσει σε μια παρεμπίπτουσα προσφυγή στον ΟΗΕ, εις βάρος της Τουρκίας, αναδρομικά, τόσο για τον Ηπειρωτικό επί τρία Αττίλα, όσο και το θαλάσσιο. Ακόμη και για την κάποτε Μύκονο της Μεγαλονήσου, τα Βαρώσια.
Με το άλλο βήμα της Ελλάδας να είναι το εμπλουτισμένο, σε σχέση με πριν, εθνικό, αμυντικό, και γεωοικονομικό τόξο: Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη, Ανατολική Μεσόγειος, Κύπρος, και με ταυτόχρονη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, σε πρώτη φάση, στις πέντε Ελληνίδες νήσους: Καστελόριζο, Ρόδο, Κάρπαθο, Κάσο και Κρήτη, μετά των πελάγων τους, σε όλες τις διευθύνσεις του Ορίζοντα.
Αυτό σημαίνει άλλωστε η θαλάσσια Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, με κοινή και ενιαία ΑΟΖ και με μόνο απομένον πλέον βήμα, τη μονομερή ανακήρυξη της ΑΟΖ της χώρας μας, ως προς τις αντικείμενες Λιβυκές ακτές, και με την οριοθέτηση, να περιμένει τον εκδημοκρατισμό της ίδιας της Λιβύης. Σε καμιά όμως περίπτωση δεν πρόκειται να γίνει νομιμοποίηση του θαλάσσιου Αττίλα στο Κρητικό και το Λιβυκό πέλαγος, με από κοινού προσφυγές στη Χάγη κλπ. Εννοείται ούτε και για άλλα σημεία, όπως λένε κάποιοι, για το Καστελόριζο.
Και επειδή η επικείμενη σύνοδος στις 10 και 11 Δεκεμβρίου, είναι ένα ακόμη βήμα πολιτικής, εκεί μπορούν όλα αυτά να παρουσιαστούν και να αναπτυχθούν. Έστω ας κατατεθούν ως γραπτά. Και γιατί επίσης είναι μεγάλη ευκαιρία να πατήσουμε πόδι. Πρώτα πρώτα να έχουμε εμείς τα κότσια, γιατί τότε θα είναι πιο εύκολο να έχει από αυτά και η Ευρώπη, ώστε να δυνηθεί να κάνει όσα οφείλει. Για τα οποία επιφυλασσόμαστε να προτείνουμε πολιτικές, σε επόμενο, πριν τη Σύνοδο, γραπτό. Εννοείται φυσικά, σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες, που αποτέλεσαν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών.
Δυστυχώς πάντως για τη Γηραιά Ήπειρο και κυρίως για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό γενικότερα, που απουσιάζουν εκπροσωπήσεις ώστε να μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω. Απουσιάζει και ο Τάσσος, με την απουσία του να γίνεται πιο αισθητή από ποτέ, και τα πράγματα να χειροτερεύουν περισσότερο. Και δεν χρειάζεται κάποια άλλη Ελλαδική Κυβέρνηση, όπως θα αντέτειναν τόσο η Αξιωματική, όσο και οι υπόλοιπες αντιπολιτεύσεις της χώρας. Η μπάλα τους παίρνει όλους.
Τι χρειάζεται; Αυτό που κάνει την ιστορία να βιάζεται αλλά ταυτόχρονα και να πιέζει. Η εντός της ανασκαφή από τους πολίτες, αναζητώντας την Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία {βλέπετε PDF-36η Έκδοση}. Μόνο που τα βάθη είναι πολύ μεγάλα, περίπου σαν τα Μεσογειακά, και δεν βλέπουμε να γίνεται κάτι σύντομα. Το μόνο που μπορεί να κόψει χρόνια, από τη μακροημέρευση της παρακμής, είναι οι ιδέες.
Υστερόγραφο
MAKE POLITICS NOT WAR
Η ρήση του Κλαούζεβιτς που αφορά στο ότι ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, οφείλει να επεκταθεί επίσης και στον ορισμό της ειρήνης. Γιατί υπάρχει η εκδοχή της, που τελικά και αυτή αποτελεί συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Αν μάλιστα αυτά, μερικές φορές, δεν είναι και πιο βρόμικα. Είναι γνωστή άλλωστε από την αρχαιότητα, η Ανταλκίδειος ειρήνη. Μια ειρήνη χειρότερη και από πόλεμο. Η ειρήνη που έχουν στο μυαλό τους οι γείτονες. Όπως ο εφ όλης της ύλης προτεινόμενος διάλογος, που εκτός της προσχηματικής του διάστασης, συνιστά την πιο μεγάλη απάτη.
Λένε πολλοί ότι η Τουρκία διαθέτει σχέδιο και πολιτική και για αυτό κερδίζει στις αντιπαραθέσεις με την Ελλάδα. Εμείς πάλι λέμε ότι η Ελλάδα δεν έχει πολιτική. Όπως και δεν είχε. Και μοιραία υιοθετεί αρκετές φορές, ακόμη και την ίδια την Τουρκική, αυτούσια.
Η οποία φυσικά δεν είναι και κανένα έργο τέχνης ή κέντημα σε τσεβρέ. Αυτό το κέντημα, όπως το παρουσιάζουν διάφοροι ημεδαποί κύκλοι, μπορεί μια κατάλληλη και έξυπνη επεξεργασία να το κάνει φύλλο και φτερό. Γιατί είναι μια υπόθεση που μπάζει από παντού. Ο Σουλτάνος δεν είναι μόνο γυμνός. Είναι και μεγάλος ψεύτης.
Και για καταλάβει κανείς καλύτερα περί τίνος πρόκειται, είναι άξιο λόγου να αναφερθούν δύο τέτοια ψεύδη. Πρώτον, η απόκρυψη από την πρώτη στιγμή, όπως εμείς είχαμε από τότε γράψει, των πραγματικών ημερήσιων κρουσμάτων από τον covid19. Ο αριθμός των οποίων, αν ληφθεί υπόψη ο μέσος όρος των χωρών του κόσμου, τότε αρκούν τα απλά μαθηματικά ώστε να ευρεθεί ότι ο πραγματικός αριθμός είναι 3-4 φορές πιο μεγάλος, τόσο στα κρούσματα, όσο και στους θανάτους, από εκείνους των επίσημων Τουρκικών ανακοινώσεων!
Και το δεύτερο ψεύδος έχει να κάνει με τα χιλιόμετρα των ακτογραμμών ανά κάτοικο, όπου οι επίσημες και πάλι κυβερνητικές τους ανακοινώσεις φουσκώνουν τον αριθμό, 15 φορές, απέναντι σε εκείνον της Ελλάδας!! Και σαν θεοφοβούμενοι μεν στα λόγια, αθεόφοβοι δε στην πράξη, φτάνουν να κάνουν λόγο ότι δήθεν η Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο!!! Όταν η χώρα αυτή είναι η δική μας, με 15147 km ακτογραμμή, ενώ η Τουρκία έχει 7200 km. Εκτός και αν οι Τούρκοι δεν επιτρέπουν στα νησιά να έχουν, όχι μόνο χωρικά ύδατα αλλά ούτε και ακτές ούτε και ακτογραμμές.
{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δε δεύτερος, Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998},
Εικόνα Α΄, Χάρτης της Ανατολικής Μεσογείου, πηγή: militaire.gr,
