Πέρασαν κάπου έξι αιώνες απ’ όταν οι μοναχοί της Κοσμοσώτειρας, που με τόση ζέση συνέστησε ο τριτότοκκος γιος του αυτοκράτορα Αλεξίου Α ́Κομνηνού και σεβαστοκράτορας Ισαάκιος στα μέσα του 12ου αιώνα, μαρτυρείται να την έχουν εγκαταλείψει για να στεγάσει το περιτειχισμένο εμβαδόν της σ’ ένα από τα μικρά άστεα της ύστερης βυζαντινής περιόδου.

Σήμερα Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018 ή αν μετρήσουμε το χρόνο με τα δεδομένα του Ισαακίου του έτους 7527, δηλαδή 867 χρόνια απ’ όταν ο, πέραν των άλλων χαρισμάτων του και λεπτολόγος, Ισαάκιος συνέγραφε τον κανονισμό της λειτουργίας του μοναστηριού της δικής του Θεοτόκου, και 600 τουλάχιστον από την εγκατάλειψή του, στήνεται ξανά ανάμεσα στα ερείπια του περιβόλου του και της καθολικής του εκκλησίας ένα δειπνοτράπεζο , αποτελούμενο αποκλειστικά από εδέσματα της περιόδου.

Όχι βέβαια μ’ αγιοζώμιον καλογερικόν αλλά με κοσμικότερες νοστιμιές που ανασύρουν κάτι από παραμύθι, αλλά κρατώντας οπωσδήποτε το κρασοβόλιον του Τυπικού.

Κι αφού και ο Ισάακιος διέτασσε να αποφεύγονται οι άσκοπες κουβέντες στο τραπέζι η κα Κατερίνα Φαρασοπούλου, έκπληξη και για μας, τραγούδησε σκοπούς του τόπου που κι εκείνος είχε ζήσει μεγάλο κομμάτι της ζωής του.

Η προσέγγιση , που έγινε ασμένως αποδεκτή από την Εφορεία μας, οφείλεται στην ευφάνταστη πρωτοβουλία της κας Αγγέλας Γιαννακίδου και του Εθνολογικού Μουσείου Θράκης και κατέστη δυνατή χάρη στους κόπους της και την υποστήριξη της Συναιτεριστικής Τράπεζας Έβρου.

Οι προσκεκλημένοι θα εκδώσουν το διαβατήριο της προσδοκώμενης επανάληψης του τραπεζιού πάνδημο αυτή τη φορά, και όλους μας καθισμένους οκλαδόν, κατά πώς επιβάλλει το Τυπικό, την επόμενη μεγάλη γιορτή της Παναγίας του Ισαακίου Κομνηνού.