“Φτάνοντας στον Ερυθροπόταμο και ατενίζοντας τα Δίδυμα τείχη, αποκτάς – θέλοντας ή μη- μίαν ακόμη ιδιότητα δίπλα σε αυτές που μέχρι τότε είχες, αυτήν του πολίτη του Βορείου Έβρου. Δουλεύοντας στο Νοσοκομείο Διδυμοτείχου, δεν είσαι πια μόνο γιατρός ΕΣΥ, αλλά γιατρός ΕΣΥ του Βορείου Έβρου. Έρχεσαι σε επαφή με τα σοβαρά διαχρονικά προβλήματα του νοσοκομείου και της περιοχής, με τις σκέψεις και τις αγωνίες των ανθρώπων που εξακολουθούν και ζουν εδώ.
Συνειδητοποιώντας το δεν μπορείς παρά να θυμηθείς αυτό που ο ιστορικός Παύλος Καλλιγάς γράφει για το καταρρέον Βυζάντιο και τη σύνοδο της Φλωρεντίας (1438-1439), όπου αυτοκράτωρ και Πατριάρχης, αναζητούσαν τη σωτηρία από τη βοήθεια του Πάπα, «ουδέν έθνος σώζεται μόνο δι’ εξωτερικής αρωγής!». Μεταφερόμενο δε στα καθ’ ημάς «Ουδείς τόπος σώζεται μόνο με εξωτερική βοήθεια», ή όπως οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «συν Αθηνά και χείρα κίνει»!
Είδα πρόσφατα νεαρούς γιατρούς, μόνιμους κατοίκους του Β.Έβρου ή να παραιτούνται από θέση στο Γ.Ν.Διδυμοτείχου ή να αρνούνται διορισμό σε μόνιμη θέση ΕΣΥ. «Έγινα γιατρός για να φύγω από εδώ» μου ομολόγησε συνάδελφος, «δεν είμαι χαζός να μείνω, θα πάω σε θέση που δεν θα χρειάζεται να δουλεύω παρά ελάχιστα!!», είπε με θράσος κάποιος άλλος.
Μίλησα με μόνιμους κατοίκους που ηλικίας 50-70 ετών στο τρένο Διδ/χο-Αλεξ/λη, στο νοσοκομείο, στο καφενείο: «Αν δεν έρθουν γιατροί στο νοσοκομείο, τελειώσαμε θα φύγουν και οι τελευταίοι κάτοικοι που έμειναν».
Τους ρώτησα τι δουλειά κάνουν τα παιδιά τους και αν μένουν στο Βόρειο Έβρο. Ήταν δικηγόροι, γεωπόνοι, κοινωνιολόγοι, οικονομολόγοι, μηχανικοί κ.α., αλλά όλοι ζουν Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα κ.α. Ούτε ένας (1) δεν είπε ότι τα παιδιά του έμειναν στο Βόρειο Έβρο!
Αν ένας τόπος δεν μπορεί να κρατήσει αυτούς που μένουν σ’ αυτόν, αυτούς που η πατρική τους οικογένεια ζει εδώ, τότε τι περιμένουμε άραγε; Μήπως να πέσει μάνα εξ ουρανού και να γεμίσει το νοσοκομείο με γιατρούς από Αθήνα και Θεσσαλονίκη; «Φταίει το Αθηνοκεντρικό κράτος… η Αλεξανδρούπολη που μας κλέβει τους γιατρούς…» Πάντα φταίνε οι άλλοι (the others σύμφωνα με κάποια παλιότερη δημοφιλή σειρά)!!!
Μας βολεύει να λέμε ψέματα στον εαυτό μας, μας ανακουφίζει, αλλά λύση έτσι δεν πρόκειται να βρούμε ποτέ. Για να ψάξουμε μήπως φταίμε εμείς, οι ντόπιοι που δεν διαμορφώσαμε ελκτικές συνθήκες για να κρατήσουμε κόσμο εδώ, οι μεγαλύτεροι, οι «δάσκαλοι», αυτοί που διδάξαμε στους νέους επιστήμονες να ψάχνουν για μια θέση που θα κάθονται αλλά θα πληρώνονται!!
Ας δούμε τις συνθήκες λοιπόν για τους γιατρούς: Στο νοσοκομείο Διδ/χου δουλεύουν γιατροί που η γυναίκα και τα παιδιά τους ζουν και εργάζονται στην Αλεξανδρούπολη ή την Κομοτηνή. Δηλαδή 100-150 χλμ μακριά. Αναγκάζονται να φεύγουν από το σπίτι 1,5-2 ώρες νωρίτερα απ΄ότι αν δούλευαν στην πόλη τους, επιστρέφουν 1,5-2 ώρες αργότερα. Άσε που η διαλυμένη ΕΓΝΑΤΙΑ σου διαλύει τη μέση, ή που το λεωφορείο ξεκινάει 5.30 π.μ. από Κομοτηνή και 6.30 π.μ. από Αλεξανδρούπολη και το τρένο φτάνει Διδ/χο 10.15 συνεπώς άχρηστο. Πραγματοποιούν 10 εφημερίες το μήνα, δεν μπορούν να πάρουν το εκ του νόμου υποχρεωτικό ρεπό γιατί το προσωπικό δεν φτάνει. Το εφημερείο είναι μέσα στην κλινική και το βράδυ ακόμα και αν δεν έχεις δουλειά δεν μπορείς να κοιμηθείς, έτσι κάποιοι νοίκιασαν δωμάτιο στην πόλη. Έξοδα = νοίκι 200 + θέρμανση και ΔΕΗ 100 + ναύλα 300 = σύνολο 600 δηλαδή το 50% από τον μισθό του επιμελητή Β΄!! Γιατί λοιπόν μας κακοφαίνεται που οι γιατροί αρνούνται διορισμό στο νοσοκομείο;
Ας δούμε τι γίνεται και με τους φοιτητές Νοσηλευτικής Διδυμοτείχου που πρόσφατα άλλαξε ταμπέλα από Τ.Ε.Ι. σε Α.Ε.Ι., αλλά δεν έχει ούτε 1 μέλος ΔΕΠ και ψάχνει με το φακό μεταπτυχιακούς υπότροφους γιατρούς και νοσηλευτές για να διδάξουν. Μια σχολή όπου τα περισσότερα μαθήματα του χειμερινού εξαμήνου θα αρχίσουν 6 Απριλίου 2020 αντί 10 Οκτωβρίου 2019!!, όπου οι φοιτητές νοίκιασαν γκαρσονιέρα με σύνολο εξόδων 400 ευρώ το μήνα για να κάνουν μάθημα, αλλά μάθημα δεν έχει!! Τους παρηγορούμε όμως με τον τίτλο «Νοσηλευτική Σχολή Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδας». Συζητούσα κάποτε με ένα δημοτικό άρχοντα και είπε «το θέλουμε το Πανεπιστήμιο γιατί μας φέρνει 200 νύφες». Απ’ ότι όμως είδα μάλλον αυτές παίρνουν το γαμπρό και φεύγουν σε άλλα μέρη, παρά μένουν εδώ και ριζώνουν. Συνεπώς αρνητικό το ισοζύγιο και πάλι.
Και να σκεφτείς ότι το περίφημο κίνημα υπεράσπισης του νοσοκομείου το μόνο που διεκδικούσε ήταν να είναι ο διοικητής και το Δ.Σ. του νοσοκομείου μας ανεξάρτητο από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, πράγμα που έγινε μεν αλλά λύση δεν έφερε, γιατί το πρόβλημα έχει βαθύτερες διαχρονικές ρίζες.
Τι θα μπορούσε να γίνει:
Α. Φοιτητική Εστία που θα πληρώνουν οι φοιτητές έστω 100 ευρώ/μήνα, ώστε να καλύπτονται τα έξοδα θέρμανσης και ηλεκτρισμού. Να επιτρέπεται σε γιατρούς να μένουν σε δωμάτια εκεί με π.χ. 15 ευρώ/μέρα για τις λίγες μέρες που χρειάζεται.
Β. Δημοτική επιδότηση ενοικίου σε γιατρούς που έρχονται στο Γ.Ν.Διδ/χου με 200 ευρώ/μήνα για 3 χρόνια με την προυπόθεση να παραμείνουν στο Γ.Ν.Διδ/χου επί 5 χρόνια. Σε περίπτωση πρόωρης αποχώρησης να επιστρέφουν το ποσό έντοκα.
Γ. Τροποποίηση των δρομολογίων του τρένου ώστε από Αλεξανδρούπολη να φτάνει στο Διδ/χο 8.30 π.μ.
Δ. Δημιουργία υγειονομικών δομών (Γηροκομείο, Ξενώνας κακοποιημένων γυναικών), ώστε και να κρατηθεί ο πληθυσμός εδώ και να έχουν προοπτική εργασίας οι απόφοιτοι της Νοσηλευτικής.
Ε. Κτιριακές βελτιώσεις στο νοσοκομείο ώστε να έχει σωστά, καθαρά και μακριά από θορύβους εφημερεία για όλες τις ειδικότητες.
Στ. Εξωστρεφείς δράσεις του νοσοκομείου με προγράμματα προληπτικής στην κοινότητα.
Z. Τροποποίηση του οργανισμού του Γ.Ν.Διδ/χου ώστε όλες οι κλινικές 1ης γραμμής (Παθολογική, Χειρουργική, Καρδιολογική, Μαιευτική, Παιδιατρική, Ορθοπεδική, αναισθησιολογικό) να έχουν 4 τουλάχιστον γιατρούς ΕΣΥ.
Θα κάνει όμως άραγε ποτέ κανείς μια σοβαρή συζήτηση γι όλα αυτά πριν να είναι αργά; Ή θα συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε ότι μας εγκατέλειψαν και απλά θα κλαίμε τη μοίρα μας, που εμείς τη διαμορφώνουμε τελικά.
Δημοσιεύω το κείμενο αυτό με την ελπίδα να πυροδοτήσει σχετική συζήτηση. Το κείμενο δεν διεκδικεί το αλάνθαστο, σίγουρα θα υπάρχουν και άλλες ιδέες”.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ
ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΣΥ
