Εργαζόμενοι, εργαζόμενες,
έχουμε πολύ πικρή πείρα από τις περίφημες διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Η κυβέρνηση για την υπηρέτηση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, των μονοπωλιακών ομίλων, ετοιμάζεται να σφίξει και άλλο τη θηλιά στο λαιμό της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Για μας έχουν τους μισθούς των 200-300 ευρώ, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη ζωή με τα κακοπληρωμένα προγράμματα, τους συνεχείς κόφτες στις συντάξεις και στις ανάγκες μας. Για τους επιχειρηματικούς ομίλους ζεστό χρήμα με νέους νόμους, ένταξη σε χρηματοδοτικά πακέτα, νέες φοροαπαλλαγές. Πάνω στο έδαφος των προηγούμενων αντεργατικών μέτρων που έχουν τσακίσει τη ζωή μας, έχουν συμφωνήσει στο νέο γύρο επίθεσης με νέα μέτρα που αφορούν τα εργασιακά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα, την εκτεταμένη φοροληστεία και το κατέβασμα του αφορολόγητου σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα, νέες αντιλαϊκές συμφωνίες για μετά το 2018, στην παγίωση των αιματοβαμμένων “πρωτογενών πλεονασμάτων” .
Ότι αξίωσαν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεργολάβοι του κάθε κλάδου τα προηγούμενα χρόνια, έγιναν μνημόνια! Έτσι και σήμερα ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές οργανώσεις απαιτούν νέα μόνιμα μέτρα, διατυπώνουν τους πόθους τους ξεκάθαρα. Στο εβδομαδιαίο δελτίο των βιομηχάνων διαβάζουμε πως «χρειαζόμαστε ένα “Ελληνικό Μνημόνιο Plus”, που θα ξεπερνάει το manual (εγχειρίδιο) των δανειστών».
Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια τη μίζερη ζωή για τα κέρδη τους
Πάνω στα αποκαΐδια, χτίζουν τη μελλοντική ανάκαμψη των κερδών τους, πάνω στα συντρίμμια των λαϊκών κατακτήσεων. Θέλουν να εξασφαλίσουν περισσότερα φτηνά εργατικά χέρια, εργάτες με αλυσίδες. Θέλουν να καταργήσουν ότι έχει απομείνει σε εργατικό δικαίωμα και απαιτούν να μην υπάρχουν αντιδράσεις για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η συντριβή των δικαιωμάτων του λαού, οι διαπραγματεύσεις με στόχο την αύξηση των κερδών τους.
Σπέρνουν πάλι ψέματα και αυταπάτες!
Δυναμώνουν ξανά οι εκβιασμοί και οι απειλές. Στο οπλοστάσιο τους επανέρχονται μία-μία όλες οι δοκιμασμένες μέθοδοι εκβιασμού. Βάζουν τους εργαζόμενους να επιλέξουν ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, να μπουν στη μέση των Συμπληγάδων, της δήθεν “καλής” ΕΕ και του “ανάλγητου” ΔΝΤ.
Όλοι μαζί εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι να ορθώσουμε τοίχος. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με την μικρομεσαία αγροτιά που στα μπλόκα του αγώνα αγωνίζεται απέναντι στον κοινό αντίπαλο, απέναντι στα μονοπώλια που εκμεταλλεύονται το μόχθο μας. Οι φτωχοί αγρότες που τσακίζονται με τους φόρους, το ψηλό κόστος παραγωγής – τις χαμηλές τιμές πώλησης των προϊόντων τους, την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ.
Απαιτούμε δικαιώματα στην εργασία και τη ζωή,
με βάση την εποχή μας – τον 21ο αιώνα, τις ανάγκες μας!
