Από την πρώτη στιγμή στο πίσω μέρος του μυαλού μου ,ήταν μια θέση στην πρώτη 8άδα! Είχα συμμετάσχει σε 4 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, με κορύφωση την 4η θέση στο Καζάν της Ρωσίας το 2019. Η προσπάθεια συνεχής.
Οι προπονήσεις σ’ αυτό το επίπεδο έχουν ένταση, κούραση, μάχη καθημερινή με τον δαίμονα που σου δίνει απλόχερα λόγους για να μην κουνηθείς από τον καναπέ. Κάθε μέρα κυνηγάς αριθμούς-στόχους.
Το σώμα σου λειτουργεί στο 80-90-100 τοις εκατό, σχεδόν πάντα. Εκεί στο κόκκινο πρέπει να είσαι ήρεμος. Να διαχειρίζεσαι την έντονη δυσφορία και την εξάντληση με ακόμα πιο βαθειές αναπνοές, παρέχοντας περισσότερο οξυγόνο στον οργανισμό. Οι προπονήσεις όπως και ο αγώνας δεν έχουν καμία χαρά.
Δεν είμαι επαγγελματίας αθλητής. Δεν ζω από το τρίαθλο. Τότε γιατί όλο αυτό;; Γιατί έχεις φτάσει εκεί, στο τέλος του κύκλου. Γιατί στην εκκίνηση του αγώνα είσαι μαζί με άλλους αθλητές που έχουν κάνει ανάλογη προσπάθεια.
Έχουν έρθει από τα τέσσερα σημεία του κόσμου κοιτώντας με προσδοκίες την κορυφή. Όλοι με ταλέντο, δουλειά, θάρρος, καθαρό μυαλό, ένα τεράστιο χαμόγελο και μάτια φωτεινά! Στην καλύτερη στιγμή τους! Και συ δίπλα τους. Μπροστά τους και πίσω τους. Μετά τον αγώνα ο καθένας παίρνει ό,τι δικαιούται. Δεν υπάρχει τύχη, ομαδική δουλειά, κατάλληλη στιγμή….Όχι! Μόνο προσωπική υπέρβαση.
Στην αψίδα του τερματισμού: 6ος! Αυτό το δικαίωμα είχα, αυτό πήρα.
