Με αφορμή τη σύλληψη των δύο νέων Εβριτών στην Αδριανούπολη της Τουρκίας πριν λίγες ημέρες, που δήλωσαν ότι πήγαν για ψώνια και τα «δημοσιογραφικά ρεπορτάζ» που ακολούθησαν αλλά και την πληθώρα σχολίων απλών πολιτών απ’ όλη τη χώρα που κατέκλυσαν το διαδίκτυο οφείλω να παραδεχθώ πως ο θυμός και η αγανάκτησή μου ξεχείλισαν και με οδήγησαν να γράψω το παρακάτω κείμενο εκφράζοντας τις προσωπικές μου απόψεις.
Πριν ένα χρόνο, οι Εβρίτες στα μάτια όλων των Ελλήνων, ήμασταν ήρωες που φυλούσαμε τα σύνορα με τα επεισόδια στις Καστανιές και σήμερα ξαφνικά γίναμε προδότες γιατί πηγαίνουμε για ψώνια στην Τουρκία.
Είδα δημοσιεύματα και σχόλια που μας καλούν να ντραπούμε, που πάμε και δίνουμε τα χρήματά μας ενισχύοντας την τουρκική οικονομία και καταδικάζουμε σε μαρασμό την τοπική επιχειρηματικότητα.
Ε, λοιπόν, πιστεύω πως για τα ψώνια των Εβριτών σε Τουρκία και Βουλγαρία, πρέπει να ντραπεί το Ελληνικό Κράτος, η αν θέλετε η Ελληνική Κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση που κυβέρνησε τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια που εγώ βρίσκομαι στο χώρο της δημοσιογραφίας και γνωρίζω τις εξαγγελίες και τις υποσχέσεις που δόθηκαν σ’ αυτόν τον έρημο τόπο με τους ταλαίπωρους πολίτες.
Τι να πρωτοθυμηθώ;
Από τη ΔΕΒΖΟΣ στο Ορμένιο που ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το 2000, και που το 2003 ο τότε υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Απόστολος Φωτιάδης υπέγραφε για την δέσμευση έκτασης 600 στρ., που είχε ενταχθεί στο ΠΕΠ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και το 2014 μπήκε σε εκκαθάριση…
Από το Εργοστάσιο Στρατιωτικών Ενδυμάτων στο Σπήλαιο Τριγώνου από το 1990, που όταν ο Νίκος Ζαμπουνίδης έγινε νομάρχης δήλωνε πως θα λειτουργήσει το πρώτο τρίμηνο της θητείας του…
Από το Εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης που μέχρι και πριν δύο χρόνια όλοι μας διαβεβαίωναν ότι θα λειτουργήσει…
Από την Αλουμύλ στις Φέρες και τη Βιομηχανία κρέατος «Θράκη», από το διαμετακομιστικό κέντρο που θα γινόταν στην Αλεξανδρούπολη, από το εργοστάσιο κάνναβης που μια πρωταπριλιά μας ανακοίνωσε ο τότε δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης…
Τη Βιομηχανική Περιοχή του Άβαντα που δημιούργησε «βιομηχάνους» κι όχι βιομηχανίες με θέσεις εργασίες…
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ…
Κι όλα αυτά τα χρόνια, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, όλοι οι πολιτικοί όλων των κομμάτων μας διαβεβαίωναν και συνεχίζουν να το κάνουν πως πασχίζουν για τον τόπο μας, για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, για το δημογραφικό που πλήττει το νομό κι έχουν ερημώσει τα χωριά μας, για τη μετανάστευση των νέων μας και το μεταναστευτικό – προσφυγικό που ταλανίζει τα σύνορά μας…
Κανείς δεν ρώτησε τον συνταξιούχο στα χωριά του Τριγώνου πως επιβιώνει με 300 ευρώ, τον αγρότη που δεν μπορεί να πουλήσει την παραγωγή του…
Επιβιώνει γιατί πηγαίνει για ψώνια στη Βουλγαρία και την Τουρκία που οι τιμές είναι κάτω από το μισό σε όλα τα είδη. Βενζίνη, τσιγάρα, ψωμί, ρούχα…
Και όχι δεν φταίνε οι επαγγελματίες του νομού μας που είναι ακριβές οι τιμές των προϊόντων στα καταστήματά τους.
Φταίει το ελληνικό κράτος, η κάθε κυβέρνηση. Που δεν μειώνει το ΦΠΑ, τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα, που δεν δίνει ισχυρά κίνητρα για επενδύσεις.
Δεν φταίνε οι Εβρίτες που εγκαταλείπουν τα χωριά τους… Οι αποστάσεις είναι τόσο μεγάλες στον Έβρο, οι δρόμοι κακοί, ο σιδηρόδρομος ανύπαρκτος, οι υπηρεσίες υγείας ελάχιστες (πρόσφατα είδατε να κλείνουν τα περιφερειακά ιατρεία και μάλιστα σε καιρό πανδημίας), οι δομές εκπαίδευσης ανύπαρκτες.
Αλλά έτσι είναι… φαύλος κύκλος… δεν υπάρχουν δουλειές, φεύγουν οι νέοι δεν μένουν στα χωριά, δεν γεννιούνται παιδιά, κλείνουν τα σχολεία, κλείνουν τα ιατρεία… και μετά πως να θελήσει κάποιος νέος με την οικογένειά του να επιστρέψει αφού δεν υπάρχουν όλα τα παραπάνω που έκλεισαν όταν έφυγε…
Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με όλα τα δεινά αυτού του τόπου. Από λόγια κι από υποσχέσεις είμαστε χορτασμένοι οι Εβρίτες. Από έργα και πράξεις έχουμε παράπονο…
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, κι άλλα τόσα, δεν θέλω να ντραπούμε που αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε για ψώνια στην Τουρκία… που «χρηματοδοτούμε τις σφαίρες των Τούρκων που θα μας σκοτώσουν» όπως διάβασα σε ένα σχόλιο στο διαδίκτυο.
Όσο οι Εβρίτες φυλάνε τα σύνορα, η Ελλάδα δεν έχει να φοβάται… Το Κράτος και οι Κυβερνήσεις ας σκεφτούνε για πόσο ακόμα…
Λεμονιά Σακαλάκη
