Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια από την κοίμηση του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδας και Σουφλίου Νικηφόρου Β΄, ενός από τους σημαντικότερους πνευματικούς πατέρες της Θράκης.
Ήταν Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009, όταν, την ώρα της Θείας Λειτουργίας, ο μακαριστός ιεράρχης άφηνε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτική κλινική της Αλεξανδρούπολης. Η είδηση της εκδημίας του σκόρπισε θλίψη σε ολόκληρη τη Μητρόπολη, καθώς για πάνω από δύο δεκαετίες υπηρέτησε με αυταπάρνηση, πίστη και έργα την τοπική Εκκλησία.
Ο Νικηφόρος Β΄ (κατά κόσμον Αθανάσιος Αρχαγγελίδης) γεννήθηκε το 1931 στις Φέρες του Έβρου, από γονείς καταγόμενους από τη Μακρά Γέφυρα της Ανατολικής Θράκης. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός, αλλά με πείσμα και πίστη ακολούθησε τον δρόμο της ιερωσύνης.
Μετά τη στρατιωτική του θητεία, χειροτονήθηκε διάκονος το 1956 και πρεσβύτερος το 1961. Υπηρέτησε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και αργότερα στην Αλεξανδρούπολη, όπου διακρίθηκε για τη δράση του ως Ιεροκήρυκας και Πρωτοσύγκελος.
Στις 15 Νοεμβρίου 1988 εκλέχθηκε Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου και ενθρονίστηκε τον Ιανουάριο του 1989. Από τότε, η παρουσία του σφράγισε ανεξίτηλα τον Βόρειο Έβρο.
Ανάμεσα στα έργα που φέρουν την υπογραφή του:
• Η ανέγερση του περικαλλούς Καθεδρικού Ναού Παναγίας Ελευθερωτρίας στο Διδυμότειχο, έργο ζωής του μακαριστού ιεράρχη, όπου και τάφηκε.
• Η ίδρυση του Ραδιοφωνικού Σταθμού “Απόστολος Ανδρέας” στη Νέα Ορεστιάδα, που μεταδίδει έως σήμερα ιερά κηρύγματα και ακολουθίες.
• Η ανακαίνιση της Ιεράς Μονής Δαδιάς, η δημιουργία του Εκκλησιαστικού Μουσείου και η ανέγερση του Γηροκομείου – Πτωχοκομείου “Ο Καλός Σαμαρείτης” στο Διδυμότειχο.
• Η ουσιαστική του συμβολή στην ίδρυση της Σχολής Αστυφυλάκων Διδυμοτείχου με την παραχώρηση κτιριακών εγκαταστάσεων της Μητρόπολης.
Πάνω απ’ όλα, όμως, ο Νικηφόρος υπήρξε ποιμένας με βαθιά πίστη και γνήσιο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο. Στήριξε τις πολύτεκνες οικογένειες, τους νέους, τους στρατευμένους και κάθε αδύναμο συμπολίτη, διαμορφώνοντας μια Εκκλησία ανοιχτή στην κοινωνία.
Ο λόγος του ευθύς, η παρουσία του λιτή αλλά σταθερή, η πίστη του αμετακίνητη. Άφησε πίσω του έργο που ξεπερνά τα όρια της εκκλησιαστικής διακονίας· μια παρακαταθήκη πίστης, ήθους και αγάπης για τον Έβρο και τη Θράκη.
Αιωνία του η μνήμη.
Με πληροφορίες από το κείμενο του Αρχιμανδρίτη Βαρθολομαίου Αστεριάδη, εκφωνημένο στο 40ήμερο μνημόσυνο του Μακαριστού Νικηφόρου Β΄.
